Διαλογισμός του φωτός

σελ. 3

                                           Αρχικό σημείωμα

Αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο είναι απολύτως πραγματικά γεγονότα και όσες αλλαγές έγιναν είναι ασήμαντες και έγιναν ώστε να μην εκτεθούν κάποια πρόσωπα. Για όσους μπορεί να υποστηρίξουν, ότι κακώς δημοσιοποιείται αυτή η μαθητεία της ατραπού προς την απελευθέρωση από τα δεσμά της ύλης και της ένωσης με το Αρχικό Φως, θα πούμε το εξής: Θα χρειαζόταν τουλάχιστον εκατό βιβλία για να πάρει μια ιδέα, αυτός που μαθαίνει μόνο από το διάβασμα και όχι από την πράξη, τι είναι πραγματικά αυτή η ατραπός. Δεν αποκρύπτουμε τίποτε ηθελημένα, ώστε να μην μπορέσει κάποιος που θα θελήσει να ακολουθήσει μία από τις τρεις αρχαίες κατευθύνσεις, αλλά δεν θα προτείνουμε σε κάποιον που δεν έχει εμπειρία στον οραματισμό, να προσπαθήσει να προχωρήσει σ’ αυτές. Η καλύτερη προετοιμασία είναι η βασική και η ανώτερη σειρά συνεδριών της Crystal Rays Method, που μπορείτε να ακολουθήσετε χωρίς κανένα κίνδυνο, εφόσον τηρείτε τους κανόνες και τις προφυλάξεις που είναι απαραίτητες. Όταν επιτύχετε στο τεστ και περάσετε στην ανώτατη σειρά που περιλαμβάνει το ενδέκατο, δωδέκατο, δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο επίπεδο της μεθόδου, θα βρείτε τεχνικές με τα ίδια αποτελέσματα που μπορείτε να εξασκήσετε εντός της πόλης. Αν επιμένετε να δοκιμάσετε αρχαίες τεχνικές πρέπει να το κάνετε στην ύπαιθρο.

σελ. 5

                                     Ι                      

                  Η σύλληψη της θεωρίας

Εισαγωγή

σελ. 7

Η μορφή της θεωρίας της μεθόδου για τη βασική και ανώτερη σειρά συνεδριών έχει απλοποιηθεί, παραλείποντας την θεωρητική βάση της δημιουργίας των ακτινών και των πεντάκτινων, ώστε να μπορεί ο οραματιστής να κάνει ένα ξεκίνημα στη θεωρία παράλληλα με την πρακτική εξάσκηση, ακόμη και αν οι γνώσεις του στα μαθηματικά είναι ελάχιστες. Οι υπολογισμοί που είναι υποχρεωμένος να εκτελέσει ο απόφοιτος της ανώτερης σειράς, γυμνάζει το νου του και η επαφή του με τα δίδυμα πεντάκτινα στο δέκατο επίπεδο, του δίνει την απαραίτητη εμπειρία που χρειάζεται, για τα επίπεδα της ανώτατης σειράς και την αντίστοιχη θεωρία. Η θεωρία της ανώτατης σειράς, δείχνει την αναγκαιότητα τής ομαδοποίησης των ακτινών και τα μαθηματικά θεωρήματα για το βαθμό, τη φορά και την ένταση της κάθε ακτίνας, ενώ παράλληλα απλουστεύει τους υπολογισμούς. Η μέθοδος των κρυσταλλικών ακτινών προέκυψε από την επαφή που είχαμε με την «υπεροχή του φωτός», ένα διπλό διαλογισμό του Περουβιανού δασκάλου του οραματισμού Socrates, που περιλαμβάνει πέντε τεχνικές. Ο ίδιος υποστήριζε ότι τις είχε διδαχθεί όταν ήταν ακόμη παιδί, από έναν σαμάνο με ελληνικές ρίζες, που τον πήρε υπό την προστασία του, στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αυτές οι τεχνικές όταν εφαρμοστούν για διάστημα δύο χρόνων δίνουν την δυνατότητα σ’ αυτούς που τις εξασκούν, να μπορούν να αντιλαμβάνονται την ενεργειακή μορφή του σύμπαντος, ξεκινώντας από το ίδιο το  σώμα τους.

σελ. 8

Πράγματι εξασκώντας αυτές τις τεχνικές, ανακαλύψαμε το ενεργειακό σώμα και τα οκτώ κέντρα ελέγχου σε λιγότερο από δέκα μήνες. Από την ανακάλυψη των κέντρων ελέγχου του ενεργειακού σώματος και την συνεργασία των εβδομήντα δύο σημείων, οικοδομήθηκε ένας δυναμικός διαλογισμός φωτός. Μία από τις τεχνικές της «υπεροχής του φωτός», όπου οραματιζόμαστε το φως να εισέρχεται στην «κεντρική ομάδα ελέγχου», μας έδειξε ότι φως διοχετευόταν στα περιφερειακά κέντρα, σύμφωνα με τους κανόνες της ανάλυσης του φωτός. Η δεξιά πλευρά έλκυε τα όξινα χρώματα και η αριστερή τα αλκαλικά.Η κεντρική ομάδα δέσμευε το ουδέτερο πράσινο και το ουράνιο κέντρο ελέγχου, διατηρούσε το λευκό φως με λάμψεις κίτρινες και μπλε από τα δύο γειτονικά περιφερειακά, δίνοντας τη διπλή εντύπωση του πράσινου και του λευκού.Κάνοντας οραματισμό έγχρωμου φωτός και διάφορα άλλα πειράματα, οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα που στη συνέχεια έγιναν η βάση για την ανάπτυξη της Crystal Rays Method. Η μαθηματική δομή των σαράντα εννέα ακτινών παρουσιάστηκε σχεδόν από μόνη της και την ασπαστήκαμε αφού εξηγούσε το μεγαλύτερο μέρος, της συμπεριφοράς του ενεργειακού σώματος. Το παρόν βιβλίο έχει στόχο να δείξει τον μαθηματικό διαλογισμό που ακολουθήσαμε και την φιλοσοφία που προϋπήρξε και ταυτίζεται χρονικά με τη γέννηση του φωτός, όχι ως αρχικής μονάδας, αλλά ως εξελιγμένου μηδενός που δημιουργήθηκε από την μονάδα, με σκοπό τη διαίρεση της συνειδητότητάς της.

                       (Ι) Η υπεροχή του φωτός

σελ. 9

Ο δάσκαλος του διπλού διαλογισμού και του οραματισμού Socrates, που εκτός από τη μητρική του γλώσσα, γνώριζε και μιλούσε άπταιστα ιταλικά, λατινικά, αρχαία και νέα ελληνικά, είχε το χάρισμα της μετάδοσης των γνώσεων.

Στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, δίδαξε διάφορες ομάδες νέων οραματιστών στην Ελλάδα και την Ιταλία, με αντάλλαγμα τη φιλία και τη φιλοξενία. Οι πέντε τεχνικές της «υπεροχής του φωτός», όπως μας τις δίδαξε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Πρέβελη της Κρήτης, είναι οι εξής:  

1. Ονειρικός έλεγχος σε τέσσερα στάδια, με πρώτο στάδιο την συνειδητοποίηση ότι ονειρευόμαστε κατά τη διάρκεια του ονείρου, δεύτερο στάδιο την παραγωγή ονείρου με επιλογή της τοποθεσίας που διαδραματίζεται το όνειρο, τρίτο στάδιο το ξύπνημα στο ονειρικό σώμα κοντά στο φυσικό σώμα και τέταρτο στάδιο το ξύπνημα στο ονειρικό σώμα μακριά από το φυσικό σώμα και την είσοδο στην Πύλη του Απείρου. Η τεχνική αυτή αποδίδει μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά έχει απολύτως εγγυημένο αποτέλεσμα όταν εκτελείται με τον σωστό τρόπο και καθημερινά.

2. Βάδισμα με ρυθμική αναπνοή σε τέσσερα στάδια, με πρώτο στάδιο μια πλήρη αναπνοή ανά δώδεκα βήματα (τέσσερα βήματα εισπνοή δύο κράτημα, τέσσερα εκπνοή δύο κράτημα), δεύτερο στάδιο μια πλήρη αναπνοή ανά δεκαοκτώ βήματα (έξι βήματα εισπνοή, τρία κράτημα, έξι εκπνοή, τρία κράτημα), τρίτο στάδιο με πλήρη αναπνοή ανά εικοσιτέσσερα

σελ. 10

βήματα (οκτώ βήματα εισπνοή, τέσσερα κράτημα, οκτώ εκπνοή τέσσερα κράτημα) και τέταρτο στάδιο μια πλήρη αναπνοή ανά τριάντα έξι βήματα (δώδεκα εισπνοή, έξι κράτημα, δώδεκα εκπνοή, έξι κράτημα). Αυτή η τεχνική είναι αρκετά δύσκολη στην πράξη και όσον αφορά στο τέταρτο στάδιο, απαγορευτική για καπνιστές. Τα αποτελέσματα της τεχνικής στην διακοπή του εσωτερικού διαλόγου, είναι απίστευτα από το πρώτο στάδιο. Αυτός που θα την εξασκήσει για μισή ώρα κάθε μέρα για πάνω από δύο εβδομάδες, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την ενεργειακή πλευρά του σύμπαντος, δημιουργώντας σημεία αναφοράς, ώστε να μπορεί να επαναλαμβάνει τη διακοπή του εσωτερικού διαλόγου, όποτε το θελήσει. Από το τρίτο στάδιο και κατά τη διάρκεια της άσκησης υπάρχει η αίσθηση ότι το σώμα δεν έχει καθόλου βάρος. Στο τέταρτο στάδιο ο εκπαιδευόμενος μέσα από την τεχνική αυτή έχει εξωσωματική εμπειρία διπλής προοπτικής, δηλαδή παράλληλα με την αντίληψη που έχει από το φυσικό σώμα, έχει αντίληψη από μακριά και από ψηλότερο σημείο, παρακολουθώντας τον εαυτό του.

3. Η οραματική ανασκόπηση σε τρία στάδια. Πρώτα την ανασκόπηση της μέρας που πέρασε κάθε βράδυ, μετά την ανασκόπηση σημαντικών γεγονότων που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν και τέλος την ανασκόπηση γεγονότων που συνέβησαν στο μακρινό παρελθόν έως ότου μπορέσουμε να έχουμε αναμνήσεις πριν από τη γέννηση μας. Αυτό, ενώ φαίνεται αδύνατο εκ πρώτης όψεως, είναι εφικτό με εξάσκηση έξι μηνών. Τα αποτελέσματα της τεχνικής αυτής, είναι θαυμάσια από το πρώτο στάδιο. Εξισορροπεί τη ψυχή και απαλλάσσει από κακές αναμνήσεις και ενοχές.

σελ. 11
 

4. Το βάπτισμα με φως, με δύο τεχνικές. Mε πρώτη τεχνική τον οραματισμό μιας ακτίνας φωτός που εισέρχεται στο «ουράνιο κέντρο των εννέα σημείων ελέγχου», που βρίσκεται τριάντα εκατοστά πάνω από το κεφάλι και το πλημμυρίζει με φως και δεύτερη τεχνική τον οραματισμό μιας δέσμης φωτός που εισέρχεται στην «κεντρική ομάδα των εννέα σημείων ελέγχου», που βρίσκεται στη μέση του σώματος και δέκα εκατοστά μπροστά από το σώμα και την πλημμυρίζει με φως. Και οι δύο τεχνικές εκτελούνται από τη στάση της γης, με το σώμα προσανατολισμένο στον άξονα βορά – νότου, με το κεφάλι στο βορά και με μάτια ανοικτά. Ο περιβάλλοντας χώρος πρέπει να είναι σκοτεινός. Η πρώτη τεχνική έχει ιδιαίτερη δυσκολία λόγω της κούρασης των ματιών, που πρέπει να κοιτάζουν προς τον βορά μέχρι να κουραστούν και να κλείσουν παρά τη θέληση μας. Στη δεύτερη τεχνική τα μάτια είναι μισόκλειστα γιατί πρέπει να κοιτάζουν προς το κέντρο του σώματος, μέχρι να κλείσουν παρά τη θέληση μας. Ο οραματισμός ξεκινάει με ανοικτά μάτια. Όταν τα μάτια κλείσουν συνεχίζουμε για δέκα λεπτά της ώρας. Οι δύο τεχνικές εκτελούνται μαζί. Ξεκινάμε με την ακτίνα φωτός και το «ουράνιο κέντρο των εννέα σημείων ελέγχου και συνεχίζουμε με την δέσμη φωτός και την «κεντρική ομάδα των εννέα σημείων ελέγχου». 

Εξασκώντας αυτές τις τεχνικές, ανακαλύψαμε το ενεργειακό σώμα και τα οκτώ κέντρα ελέγχου χωρίς να ξέρουμε εκ των προτέρων την ακριβή θέση των έξι υπόλοιπων κέντρων. Ο Socrates απέφευγε να δώσει διευκρινήσεις γι’ αυτό το θέμα.

5. Η σήραγγα του φωτός σε δύο στάδια, με πρώτο στάδιο τον οραματισμό μιας γιγάντιας φωτεινής σφαίρας γύρω από

σελ. 12

το φυσικό σώμα, το οποίο αρχικά βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο και την αργή άνοδο προς το ψηλότερο σημείο εντός της σφαίρας, περνώντας από το κέντρο της. Δεύτερο στάδιο τον οραματισμό μιας γιγάντιας φωτεινής σφαίρας γύρω από το φυσικό σώμα, που στη συνέχεια αλλάζοντας σχήμα, γίνεται μία σήραγγα που ξεκινάει από τη θέση του φυσικού σώματος και καταλήγει σε μία τοποθεσία που θέλουμε να προβληθούμε.

Παίρνοντας νοερά μια ειδική σωματική στάση προχωρούμε έως ότου φτάσουμε στην άλλη άκρη της σήραγγας του φωτός. Στη συνέχεια βγαίνουμε από τη σήραγγα στην προκαθορισμένη τοποθεσία. Η τεχνική αυτή οδηγεί στην προβολή του ονειρικού σώματος και την είσοδο στην Πύλη του Απείρου.

Αυτές τις τεχνικές εκτελέσαμε συνολικά οκτώ νέοι μάντεις με τις οδηγίες του Socrates, στο φαράγγι της Πρέβελης τον Ιούλιο  του ‘92.

Ο Socrates επέμενε πως αν συνεχίζαμε για τρεις μήνες να εκτελούμε τις τεχνικές αυτές στην ύπαιθρο, θα είχαμε όλοι, αποτελεσματική προβολή του ονειρικού σώματος.

Φεύγοντας από την Κρήτη στο τέλος του μηνός, μας συνέστησε να μείνουμε στο φαράγγι και να συνεχίσουμε την εξάσκηση. Όλοι είχαμε αποφασίσει αρχικά, να παραμείνουμε και τον Αύγουστο. Στο τέλος του Ιουλίου όμως άλλαξαν γνώμη οι περισσότεροι. Πέντε από εμάς έφυγαν από το νησί τρομοκρατημένοι.

Την τελευταία νύχτα της εκπαίδευσης μας, στην υπεροχή του φωτός, ο Socrates μας ώθησε να δοκιμάσουμε μια παραλλαγή της «σήραγγας του φωτός» ενώνοντας τις δυνάμεις μας, με τη δική του καθοδήγηση.

σελ. 13

Ο Socrates ήταν ειλικρινής από την αρχή, αφού μας εξήγησε ότι όταν μια ομάδα οραματιστών αποφασίσουν να εκτελέσουν αυτή την τεχνική από την ίδια τοποθεσία και η κατάληξη της σήραγγας του καθενός καταλήγει στην ίδια τοποθεσία επίσης, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεταφερθούν με το φυσικό τους σώμα στην τοποθεσία που έχουν αποφασίσει.

Αυτό που δεν μας είπε ήταν ότι με την επιτυχή έκβαση αυτής της παραλλαγής, θα είχαμε για πολλές ώρες, διαταραχές της αντίληψης σε ένα επίπεδο πιο πάνω από τις διαταραχές που προκαλεί το ψυχεδελικό LSD, σε κάποιον που δοκιμάζει για πρώτη φορά μια εμπειρία αυτού του είδους.

Πριν ξεκινήσουμε αυτή την συνεδρία κανένας δεν είχε πιστέψει πραγματικά ότι θα επιτυγχάναμε μεταφορά του φυσικού σώματος. Όλοι πιστέψαμε ότι ο Socrates αστειευόταν, έχοντας πιει λίγο παραπάνω μπύρα εκείνο το βράδυ, λόγω της αναχώρησής του την επόμενη μέρα.

Όταν βρεθήκαμε μισό χιλιόμετρο μακριά από το σημείο που είχαμε ξεκινήσει τη συνεδρία, το πρώτο που πίστεψα, ήταν ότι όλοι είχαμε πετύχει στην ονειρική προβολή. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμουν τον κόσμο γύρω μου ήταν ονειρικός και ασυνεχής. 

Όταν χτύπησα στο γόνατό μου, προσπαθώντας να ελιχθώ ανάμεσα στα βράχια που υπάρχουν σ’ αυτό το σημείο του φαραγγιού, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος.

Αμέσως κάθισα στο έδαφος και απλώς παρατηρούσα αυτά που συνέβαιναν γύρω μου. Εκεί είδα για πρώτη φορά την κάθετη σκοτεινή ράβδο και πήρα μια ιδέα, για την ενεργειακή πλευρά του κόσμου.

σελ. 14
 

Όταν συνήλθαμε από το σοκ που είχαμε υποστεί, ξεκίνησε μια διαμάχη για το τι ακριβώς μας είχε συμβεί. Όλοι είχαν από μία θεωρία που προσπαθούσε να εξηγήσει λογικά, πως είχαμε βρεθεί εκεί. Κάποιος μίλησε για υπνοβασία και υποστήριξε ότι ο Socrates μας είχε υπνωτίσει για να μας κάνει να πιστέψουμε, ότι είχαμε μεταφερθεί με τη δύναμη του νου.

Η άποψη αυτή κέρδισε τα δύο ζευγάρια της παρέας. Οι άλλοι δύο δεν συμφώνησαν και συνέχισαν να υπερασπίζονται τον δάσκαλο. Αυτή η έντονη αντιπαράθεση συνεχίστηκε ώρα, μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποίησαν ότι δεν είχα αρθρώσει λέξη όλο αυτό το διάστημα, ούτε είχα σηκωθεί από το έδαφος. Ο εμπνευστής της θεωρίας της υπνοβασίας, με κοίταξε έντονα και με ρώτησε αν είχα να πω κάτι.

Αρχικά αισθανόμουν μια πρωτόγνωρη ηρεμία και δεν ήθελα να τη χαλάσω. Μετά άρχισα να αναρωτιέμαι αν διατηρούσα την ικανότητα της ομιλίας. Όταν αναπτύχθηκε η «θεωρία της υπνοβασίας» κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είχα κοιμηθεί κατά τη διάρκεια της άσκησης και έβλεπα ένα ιδιαίτερα έντονο όνειρο. 

Αυτό ήταν το μόνο που θα εξηγούσε ότι καταλάβαινα τι έλεγαν όλοι, ενώ ο μοναδικός ήχος που άκουγα ήταν ο συνεχής και ακατάπαυστος ήχος που κάνει το νερό του ποταμού κι ο άνεμος, μέσα στο φαράγγι. Η ερώτηση που απευθύνθηκε σ’ εμένα, ακούστηκε κανονικά στα αυτιά μου και με έβγαλε από τη νάρκη.

Απάντησα κάνοντας μια διπλή ερώτηση. Ρώτησα αν ήξερε κάποιος τι ώρα ήταν και που βρισκόταν ο Socrates αφού δεν ήταν μαζί μας. Κανένας δεν φορούσε ρολόι αλλά αφού η συνεδρία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα, υπολογίσαμε

σελ. 15

ότι η ώρα θα ήταν από μία έως μία και μισή. Αφού συμφωνήσαμε για την ώρα, ξεκινήσαμε για την παραλία, όπου σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση, μας περίμενε ο δάσκαλος για να μας εξηγήσει τι ακριβώς είχε συμβεί. Η φιλόλογος της παρέας που από την αρχή υπερασπιζόταν τον Socrates, είχε καταφέρει να κατευνάσει το μένος των άλλων πέντε, λέγοντας ότι ο δάσκαλος δεν είχε να κερδίσει τίποτε από εμάς, αφού όχι μόνο δεν τον πληρώναμε, αλλά είχε ξοδέψει πολλά περισσότερα χρήματα από όλους μας μαζί, στη διάρκεια αυτού του μήνα κερνώντας τις περισσότερες φορές.

Καθώς προχωρούσαμε στο μονοπάτι που οδηγούσε στην παραλία, σκέφτηκα ότι είχε δίκιο, γιατί ο δάσκαλός μας έδειχνε ευχαριστημένος όταν ξόδευε για εμάς, ενώ αρχικά είχαμε συμφωνήσει ότι το αντάλλαγμα για το χρόνο που μας έδινε, θα ήταν η φιλοξενία. Αυτό όμως που του προσφέραμε ήταν μια σκηνή, για την οποία μας ευχαρίστησε και επέμεινε να την στήσει ο ίδιος.

Όταν φτάσαμε στην παραλία, είδαμε ότι μόνο μία παρέα τριών κατασκηνωτών με μια κιθάρα, συνέχιζε το ξενύχτι. Από αυτούς μάθαμε ότι η ώρα ήταν τέσσερις και μισή. Θεωρήσαμε ότι ο δάσκαλος είχε αποσυρθεί στη σκηνή του. Την άλλη μέρα ξυπνήσαμε αργά προς το μεσημέρι και πήγαμε στη σκηνή του Socrates, όπου είδαμε ένα ζευγάρι.

«Ο παππούς δεν μπορούσε να περιμένει γιατί θα έχανε το καράβι, αλλά θα ξανάρθει σίγουρα τον επόμενο Ιούλιο» μας εξήγησε η μικρή.

Τους είχε παρακαλέσει ευγενικά να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα και όταν τον διαβεβαίωσαν ότι θα το κάνουν, τους είχε χαρίσει τη σκηνή του.

σελ. 16

Την επόμενη, πρώτη του Αυγούστου μείναμε μόνο τρεις. Οι υπόλοιποι έφυγαν και δεν τους ξαναείδα ποτέ. Με την Άρτεμη και τον Μενέλαο συνεχίσαμε την εξάσκηση για άλλες δέκα μέρες και αργότερα είχαμε επαφές στην Αθήνα, για να ανταλλάσσουμε απόψεις σχετικά με την πρόοδο που κάναμε στις τεχνικές που είχαμε διδαχθεί. Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε ότι όλοι γνωρίζαμε την ακριβή θέση των περιφερειακών κέντρων ενέργειας και το έγχρωμο φως που εκπέμπουν χωρίς να θυμόμαστε πώς και πότε τα αντιληφθήκαμε για πρώτη φορά.

Τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς με τη βοήθεια της Άρτεμης, η πρώτη εκδοχή του σεμιναρίου Crystal Rays ήταν έτοιμη. Η Άρτεμις παρά το ότι είχε σπουδάσει ιταλική φιλολογία, έχει πρακτικό νου και δεν είχε περάσει στο μαθηματικό, μόνο από τον μέτριο βαθμό που είχε στη χημεία. Η βοήθεια που μου προσέφερε στη θεωρία ήταν πολύτιμη. Τον Φλεβάρη της επόμενης χρονιάς, παραδώσαμε το πρώτο σεμινάριο της μεθόδου στην Κόρινθο, σε ένα υπόγειο στο κέντρο της πόλης, που χρησιμοποιούσε ο Μενέλαος με άλλους τρεις φίλους του σαν στούντιο, για να παίζουν μουσική. 

Από τότε έγιναν πολλά πειράματα. Αρκετές φορές οι ασκήσεις εμπλουτίστηκαν και βελτιώθηκαν οι τεχνικές, με μοναδικό γνώμονα να μπορεί και ο μη χαρισματικός, να γίνει άριστος οραματιστής.

Η θεωρία όμως παραμένει όπως διαμορφώθηκε τον Γενάρη του ‘93, και όπως θα τη διαβάσετε, σ’ αυτό το βιβλίο και τα δύο επόμενα που είναι συνέχεια του παρόντος.

Είναι τα βιβλία «Παράλληλοι κόσμοι» και «Ταξίδι στον Αληθινό κόσμο».

                             (ΙΙ)  Η πρώτη συνάντηση

σελ 17

Τον Οκτώβρη του ‘91, μετά από αϋπνία έξι ημερών, η οποία ήταν το αποτέλεσμα της διαύγειας που μου έφερε η ανακάλυψη για τους ανθρώπους που ήταν γύρω μου και την τιποτένια συμπεριφορά τους, βίωσα μία άλλη πραγματικότητα που είμαι σίγουρος ότι κάθε νοήμον ον, έχει τουλάχιστον υποπτευθεί την ύπαρξή της. 

Αυτή την πραγματικότητα την ονομάζω «διευρυμένη αντίληψη διπλού διαλογισμού».

Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Και για όλα εκείνα που ακολούθησαν. Από την εμπειρία που απέκτησα την τελευταία βδομάδα εκείνου του μηνός, ανακάλυψα ένα τρόπο να ξεχωρίζω ποιους ανθρώπους μπορώ να εμπιστεύομαι. Έτσι γνώρισα τον Giuseppe και την Άρτεμη στη διάρκεια μιας ενημέρωσης για ένα σεμινάριο διαλογισμού. Από αυτά που ρωτούσαν κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, κατάλαβα ότι γνώριζαν πολύ περισσότερα από τον ομιλητή του σεμιναρίου.

Τους πλησίασα στο διάλειμμα που έγινε για να αλλάξει ο ομιλητής και έκανα ένα σχόλιο που μόνο κάποιος που έχει εμπειρία στην διευρυμένη αντίληψη διπλού διαλογισμού θα καταλάβαινε. Έδειξαν αμέσως ενδιαφέρον.

Η Άρτεμις ρώτησε τον Giuseppe:

“Ha problemi di chiamarlo a casa?” και εκείνος απάντησε γελώντας: “Nessun problema.”

Μετά γυρίζοντας σ’ εμένα, μου πρότεινε «να τα πούμε οι τρεις μας» αν δεν είχα κάτι άλλο να κάνω μετά. Παρόλο που δεν γνωρίζω ιταλικά, κατάλαβα ότι τον ρώτησε

 σελ 18

αν τον πείραζε να με καλέσει στο σπίτι τους και εκείνος απάντησε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Δέχθηκα αμέσως την πρόσκληση και συστηθήκαμε. Ο Giuseppe μίλαγε αρκετά καλά τα ελληνικά. Είχε γνωριστεί με την Άρτεμη στο καράβι που συνδέει την Ηγουμενίτσα με την Ancona πριν από δύο χρόνια. Η Άρτεμις σπούδαζε ιταλική φιλολογία και θα τέλειωνε τον επόμενο χρόνο. 

Ο Giuseppe εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση με έδρα το Μιλάνο που εισήγαγε κάποια ελληνικά προϊόντα στη γειτονική Ιταλία και πηγαινοερχόταν συχνά.

Ο δεύτερος ομιλητής ήταν χειρότερος από τον πρώτο. Συνήθως αποφεύγω να κάνω τον έξυπνο, αλλά αυτός ο ομιλητής μετά από μία ερώτηση του Giuseppe για τη διάσταση Άλφα, υπερέβη τα όρια, λέγοντας ότι χωρίς εκπαίδευση δεν μπορεί κανένας να εισχωρήσει σ’ αυτή. Όταν τελείωσε, ζήτησα τον λόγο και ρώτησα, αν τον εμπνευστή αυτής της μεθόδου που αντιπροσώπευε, τον είχαν διδάξει εξωγήινοι.

Το τι έγινε στην αίθουσα από τα γέλια, δεν μπορεί να περιγραφεί. Αμέσως μετά μια ασχημούλα που καθόταν ακριβώς μπροστά μου, σηκώθηκε, ξεκρέμασε το παλτό της από την καρέκλα και αποχώρησε γελώντας.

Ήταν σαν να είχε δώσει το σύνθημα για όσους είχαν βαρεθεί και ήθελαν να φύγουν. Αποχώρησαν είκοσι με τριάντα συμμετέχοντες. Ο Ιταλός με την αγαπημένη του Ελληνίδα έμειναν στη θέση τους, προφανώς από ευγένεια στον ομιλητή. Κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω το ίδιο, μέχρι να απαντήσει στην απορία που έθεσα, ο κατακόκκινος τώρα ομιλητής. Με μεγάλη έκπληξη τον άκουσα να λέει κάτι, για την αρνητική ενέργεια που είχε εισχωρήσει στην αίθουσα και μετά

σελ 19

γυρίζοντας σ’ εμένα, απάντησε.

«Όχι δεν τον δίδαξαν εξωγήινοι, αλλά τα πνεύματα των αρχαίων που ζουν στις σκιές της διάστασης Άλφα. Σας κάλυψα;»
«Απολύτως» του απάντησα και σηκώθηκα από την καρέκλα σοβαρός. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Giuseppe και την Άρτεμη να σηκώνονται κι αυτοί. Έξω από την είσοδο της στοάς του βιβλίου που γινόταν η ενημέρωση, η ασχημούλα πλήρωνε τον καφέ που μόλις είχε αγοράσει. Όταν μας είδε, έτρεξε και μας συστήθηκε. Είχε μεγάλα πανέξυπνα μάτια, αλλά κάπως γουρλωτά.

Την έλεγαν Ελένη και σπούδαζε σχεδιάστρια κοσμημάτων και χρυσοχόος. Η Άρτεμις την κάλεσε στο σπίτι της και τής είπε ότι εκεί θα συναντούσε ένα πραγματικό οραματιστή και δάσκαλο. Η Ελένη που εκτός από το υπερβολικό χνούδι που είχε στο πρόσωπο δεν ήταν πραγματικά άσχημη, το σκέφτηκε λίγο, μου έριξε μια λοξή ματιά όλο νάζι και όταν της έγνεψα χαμογελώντας καταφατικά, δέχθηκε την πρόσκληση.

Ο Giuseppe σταμάτησε ένα ταξί και κάθισε δίπλα στον οδηγό, ενώ τα κορίτσια κάθισαν στις πίσω θέσεις. Ακολούθησα το ταξί με το δίκυκλό μου, για ένα εικοσάλεπτο μέχρι το Θησείο, που βρισκόταν το σπίτι της Άρτεμης. Όταν βολευτήκαμε στο σαλόνι τη ρώτησα για τους γονείς της. Μου είπε ότι έλειπαν στο Παρίσι με τον μικρότερο αδελφό της. Μου εξήγησε ότι ο πατριός της ήταν Γάλλος και ότι ο αδελφός της τον είχε πατέρα. Ο δικός της πατέρας είχε σκοτωθεί πριν από δώδεκα χρόνια, θύμα ενός μεθυσμένου οδηγού.

Στη συνέχεια τα κορίτσια πήγαν να ετοιμάσουν κάτι για δείπνο και έμαθα από τον Giuseppe για τον Περουβιανό 

σελ 20

Antonio Cueva ή Socrates και τη διδασκαλία του. Όπως μου είπε τον συνάντησε για πρώτη φορά στο Palermo το ‘88 όπου εν μέσω των διακοπών, είχε την εξαιρετικότερη εμπειρία τής ζωής του. Ο Ιταλός μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Όταν είπε «εξαιρετικότερη εμπειρία» είδε την έκπληξη στα μάτια μου και μου εξήγησε ότι η μητέρα του είχε καταγωγή από την Κέρκυρα. Συνέχισε λέγοντας ότι ο Socrates θα ήταν σε μισή ώρα μαζί μας.

«Θα γνωρίσεις και την εξαδέλφη της μητέρας μου, έρχονται μαζί από την Κέρκυρα.»

Η Άρτεμις μας διέκοψε για λίγο για να με ρωτήσει αν είχα πρόβλημα με το σκόρδο. Δεν είχα. Ο Pepe, όπως τον είχε αποκαλέσει η Άρτεμις, συνέχισε.

«Ο Socrates γεννήθηκε το 1909 στη Ventanilla του Περού. Ο πραγματικός του πατέρας έφυγε αναζητώντας κάποιο θησαυρό κάπου κοντά στη λίμνη Titicaca, χωρίς να γνωρίζει ότι η γυναίκα που θα παντρευόταν, ήταν ήδη έγκυος. Έχασε τη ζωή του από δικό του λάθος. Η μητέρα τού Socrates βρέθηκε σε δύσκολη θέση γιατί τα ήθη της εποχής δεν επέτρεπαν σε μια ανύπαντρη γυναίκα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Τότε ο σαραντάχρονος Fernando Comino που καταγόταν από το San Andres γεννημένος από Έλληνα πατέρα και Περουβιανή μητέρα το 1869, παντρεύτηκε την μικρή και πολύ όμορφη Almira Cueva και τον αναγνώρισε σαν παιδί του. Το πλήρες όνομα του Socrates είναι Antonio Socrates Comino Cueva. Ο ίδιος προτιμούσε το Socrates.»

»Ο Fernando είχε οικονομική άνεση και έτσι ο Socrates κατάφερε να σπουδάσει αρχαιολογία και να μάθει ελληνικά και ιταλικά.

σελ 21

Ο Fernando είχε διδαχθεί από τον πατέρα τής μητέρας του την μαντική τέχνη, τον διαλογισμό της υπεροχής του φωτός και πρακτικές θεραπείες. Όταν ο Socrates  έφτασε σε ηλικία δώδεκα χρονών μυήθηκε από τον πατριό του, τον παππού του και άλλους δύο σαμάνους σε διάφορα συστήματα . . . »

Την αφήγηση του Giuseppe διέκοψε ένα διακεκομμένο, χαρούμενο κουδούνισμα. Είχαν φτάσει. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις περάσαμε στο δείπνο. Η ατμόσφαιρα ήταν ανάλαφρη. Η θέση μου στο τραπέζι, ήταν ανάμεσα στην Ελένη και τη θεία του Ιταλού, Ζηνοβία.

Η Ζηνοβία πρέπει να ήταν γύρω στα σαράντα, με ωραία κατατομή προσώπου και καστανά εκφραστικά μάτια. Είχε καταλάβει το ενδιαφέρον της ασχημούλας για μένα και το διασκέδαζε. Μετά το δείπνο, όταν περάσαμε στο σαλόνι βρέθηκα δίπλα στον Socrates. Η ασχημούλα καθόταν από την άλλη πλευρά. Η Άρτεμις διηγήθηκε αυτά που είχαν γίνει στην ενημέρωση, για τον Socrates και τη Ζηνοβία. Ο δάσκαλος γέλασε με τη καρδιά του.

Κάποια στιγμή απευθύνθηκα στην Ελένη και λίγο έλειψε να την αποκαλέσω ασχημούλα. Το συγκράτησα τη τελευταία στιγμή. Τα μάτια του Socrates γυάλισαν παράξενα, με κοίταξε με ένα αδιόρατο χαμόγελο και μού έκλεισε το μάτι. Μετά ζήτησε από την Άρτεμη ένα χαρτί και στυλό. Έγραψε κάτι και της το έδωσε. Από τις ερωτήσεις που του έκανε η Άρτεμις κατάλαβα ότι ήταν λίστα με βότανα.

Ο Socrates γύρισε και ρώτησε την Ελένη για το χνούδι που είχε στο πρόσωπο, αποκαλώντας τη «Λένα» και χωρίς να την φέρει σε δύσκολη θέση. Η Λένα είπε ότι όταν ήταν παιδί είχε ξυριστεί, όπως έβλεπε να κάνει ο μπαμπάς της, κάθε πρωί.

σελ 22

Είχε κάνει κάποιες θεραπείες που δεν απέδωσαν αρκετά και τον επόμενο μήνα θα έκανε laser.

«Αν είσαι αύριο το απόγευμα εδώ, δεν θα χρειαστείς laser. Μεθαύριο δεν θα υπάρχει τίποτε από αυτό το χνούδι» της είπε ο Socrates.

Εκείνη τη στιγμή είδα με τη φαντασία μου την ασχημούλα χωρίς το χνούδι και αναρωτήθηκα, αν μετά θα έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον για μένα. Ο Socrates γύρισε και με κοίταξε περιπαικτικά, χαμογελώντας με νόημα. Εκείνη τη στιγμή σιγουρεύτηκα ότι είχε διαβάσει τη σκέψη μου.

Η συζήτηση συνεχίστηκε για την αρχαία Ελλάδα και ο δάσκαλος ρώτησε πόσο κοντά ήταν η Ακρόπολη και αν μπορούσε να πάει περπατώντας αύριο το πρωί. Ο Socrates είχε πάθος με την Ελλάδα και θεωρούσε ότι είχε ελληνική καταγωγή. Κάθε φορά που βρισκόταν στην Αθήνα επισκεπτόταν την Ακρόπολη και είχε πάει σε όλους σχεδόν τους αρχαιολογικούς χώρους. Μίλησε για τους Δελφούς, την αρχαία Ολυμπία και είπε ιστορίες και μύθους που μας έκαναν να τον παρακολουθούμε σχεδόν με ευλάβεια. Όταν είπε ότι δεν είχε επισκεφθεί την Κρήτη, του μίλησα για την Κνωσό και με παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον.

Του εξήγησα ότι τα τελευταία δύο χρόνια έκανα διακοπές στο φαράγγι της Πρέβελης και του περιέγραψα το ποτάμι, τους φοίνικες και τους καταρράκτες πριν από τον Ασώματο, στο φαράγγι του Κουρταλιώτη. Όταν τελείωσα, γύρισε στην Άρτεμη και είπε.

«Να πού θα πάμε αυτό το καλοκαίρι για να εξασκηθείτε στην υπεροχή του φωτός.»

σελ 23

Άρπαξα την ευκαιρία και του ζήτησα να μας εξηγήσει τι ήταν η υπεροχή του φωτός. Έτσι ξεκίνησε το μάθημα. Όχι αμέσως όμως. Έπρεπε πρώτα να βοηθήσουμε την Άρτεμη φέρνοντας ξύλα για το τζάκι, να προσθέσουμε πετρέλαιο στον καυστήρα στο υπόγειο και να μαζευτεί η τραπεζαρία.

Κατάλαβα ότι το μάθημα θα κρατούσε όλη τη νύχτα. Οι τρεις γυναίκες ανέλαβαν την τραπεζαρία και την κουζίνα. Ο Giuseppe κι εγώ κατεβήκαμε στο υπόγειο για τα υπόλοιπα

              (ΙΙΙ) Μια συμπαντική θεωρία

σελ 24

Όταν γυρίσαμε στο σαλόνι βρήκαμε τον Socrates με κλειστά μάτια. Ανάψαμε το τζάκι και ρώτησα τον Ιταλό με νοήματα, αν ο δάσκαλος είχε κοιμηθεί και μου έγνεψε αρνητικά με ένα κούνημα του κεφαλιού. Βγήκαμε στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Ήταν μέσα Γενάρη και κόντευε μεσάνυχτα. Ο ουρανός ήταν καθαρός αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό και αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε γρήγορα. Σε λίγα λεπτά γύρισαν και τα κορίτσια από την κουζίνα.

Ο Ιταλός είχε πιάσει τη θέση της Λένας και όταν η Άρτεμις της έδωσε ένα πουφ κατάλαβα ότι η μικρή θα καθόταν μπροστά μου, ακουμπώντας στην πολυθρόνα που καθόμουν. Όταν με κοίταξε και έγειρε το κεφάλι, της χάρισα ένα χαμόγελο. Τελικά άρχισε να μου αρέσει η ιδέα. Η Άρτεμις κάθισε με τον ίδιο τρόπο μπροστά από τον Ιταλό. Η Ζηνοβία βγάζοντας τα παπούτσια κάθισε στην απέναντι πολυθρόνα από τον δάσκαλο σε στάση οκλαδόν. Ο Socrates διατηρώντας κλειστά τα μάτια, πήρε ακριβώς την ίδια στάση.

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και πάνω που άρχισα να αναρωτιέμαι αν το μάθημα θα γινόταν τηλεπαθητικά ένοιωσα μια βαθιά χαλάρωση και έκλεισα τα μάτια. Θα πρέπει να πέρασαν έως πέντε λεπτά. Το μόνο που ακουγόταν στο δωμάτιο ήταν τα χοντρά κούτσουρα που έτριζαν στο τζάκι.

Και ξαφνικά ξεκίνησε το μάθημα. Η φωνή του δάσκαλου με έκανε να αισθανθώ ότι έβλεπα όνειρο. Οι λέξεις του, γίνονταν ζωηρές εικόνες  στην οθόνη του νου μου.

σελ 25

Ήταν σαν να  έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ, με αφηγητή τον Περουβιανό αρχαιολόγο, να μιλάει ελληνικά με διάσπαρτες ισπανικές λέξεις, που με έκπληξή μου, τις καταλάβαινα απολύτως.

«El universo (το σύμπαν) γεννήθηκε, υπάρχει και εξελίσσεται με μια τριάδα δυνάμεων που κυριαρχούν σ’ αυτό.

»Αυτές οι δυνάμεις είναι οι εξής: ο χρόνος, la gravedad (η βαρύτητα) και το φως. Αν μία από τις τρεις πάψει να υφίσταται το σύμπαν θα διαλυθεί.

»Η βαρύτητα και ο χρόνος διατηρούν και ανανεώνουν την ύλη του σύμπαντος.

»Η βαρύτητα και το φως διαιρούν την ψυχή conocimiento (συνειδητότητα) του σύμπαντος.

»Ο χρόνος και το φως μεταφέρουν το πνεύμα σε όλα τα όντα που έχουν συνείδηση της ύπαρξης τους.

»El vidente (ο μάντης) δεν υποθέτει για όλα αυτά, ούτε χρειάζεται επιστημονικές αποδείξεις, επειδή όταν αντιληφθεί την ενεργειακή πλευρά του κόσμου, τα βλέπει και τα θεωρεί αυτονόητα.

»Κάθε μάντης για να δει απολύτως την ενεργειακή πλευρά, περνάει από εκπαίδευση διαλογισμού, που χωριζόταν στην αρχαιότητα σε τρεις κατευθύνσεις.

»Η πιο προσιτή κατεύθυνση είναι ο διαλογισμός superioridad de la luz (της υπεροχής του φωτός).

»Τους τρεις τελευταίους αιώνες όλοι οι μάντεις ξεκινούν από αυτή την κατεύθυνση γιατί οι άλλες δύο είναι επικίνδυνες για έναν νέο μάντη.

»Η  υπεροχή  του φωτός αποτελείται από πέντε τεχνικές

σελ 26

που πρέπει να ακολουθήσει και να τελειοποιήσει ο μάντης σε διάστημα πέντε ετών, ανακαλύπτοντας το ενεργειακό του σώμα και παίρνοντας μια ιδέα για τον κόσμο.

»El commando de las veces  (η κυριαρχία του χρόνου) αποτελείται από τρεις τεχνικές που πρέπει να ακολουθήσει και να τελειοποιήσει ο μάντης, για να κυριαρχήσει σε όλες τις διαστάσεις και να μπορεί να δημιουργεί οραματικά εργαλεία, που τον εξυπηρετούν στο σκοπό του. Αυτό το καταφέρνει σε έξι χρόνια.

»La fuerza de gravedad (η δύναμη της βαρύτητας) αποτελείται από τρεις τεχνικές που πρέπει να ακολουθήσει και να τελειοποιήσει ο μάντης, στη διάρκεια μιας επταετίας για να χειρίζεται την ύλη και να μπορεί να κάνει μετάβαση στο επόμενο επίπεδο ύπαρξης κατά τη δική του βούληση.»

»Ανακαλύπτοντας το ενεργειακό του σώμα . . »
Είχα ασχοληθεί με τον οραματισμό πάνω από επτά χρόνια. Για πρώτη φορά όμως, έβλεπα τόσο ζωντανές εικόνες. Στη διάρκεια αυτής της αφήγησης είδα πολλά περισσότερα από αυτά που άκουγα. Ο Socrates άφηνε μεγάλα χρονικά κενά σε κάθε λέξη και κάθε δευτερεύουσα πρόταση.

Όταν είπε «Η βαρύτητα και ο χρόνος διατηρούν και ανανεώνουν την ύλη . . », είδα εκατοντάδες εικόνες μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, που εξηγούσαν απολύτως, το πώς το κάνουν.

« . . κάθε μάντης βλέπει στην ενεργειακή διάρθρωση. . .  »

Ξαφνικά αισθάνθηκα δύο χέρια να με αγκαλιάζουν και άνοιξα τα μάτια μου. Η Λένα είχε γυρίσει πάνω μου και έκρυβε το πρόσωπό της ανάμεσα στα πόδια μου. Η πρώτη

σελ 27

σκέψη που έκανα, ήταν κάπως πονηρή.

« . . . . . .  los ocho centros de control de nueve puntos (τα οκτώ κέντρα ελέγχου των εννέα σημείων) . . . » συνέχισε ο Socrates με υποβλητική φωνή.

Μετά σήκωσα το κεφάλι μου, είδα και πάγωσε ολόκληρη η σπονδυλική μου στήλη. Τα φώτα του δωματίου ήταν κλειστά. Το τζάκι έριχνε αμυδρό φως στο δωμάτιο, τα κούτσουρα είχαν γίνει κάρβουνα. Το ταβάνι, το πάτωμα και οι τοίχοι του δωματίου εξέπεμπαν έγχρωμο φως πολλών χρωμάτων όπως όταν γυαλίζει στο φως ένα DVD. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν τα μάτια τους κλειστά. Αγκάλιασα τη μικρή και αισθάνθηκα να επανέρχεται η κυκλοφορία του αίματος. Της έτριψα το σβέρκο. Σήκωσε το κεφάλι και είδα τα μάτια της τρομαγμένα να με ικετεύουν να κάνω κάτι για να τη βοηθήσω. Έτρεμε σαν ψάρι έξω από το νερό.

«Μη φοβάσαι . . » της ψιθύρισα.

Ο Socrates άνοιξε τα μάτια του και την πίεσε στην κορυφή του κεφαλιού της με τον αντίχειρα του δεξιού του χεριού. Αμέσως σταμάτησε να τρέμει και γύρισε μπροστά αφήνοντας τη μέση μου.

Η λάμψη του δωματίου εξαφανίστηκε. Ο Giuseppe ήταν ο επόμενος που άνοιξε τα μάτια. Σηκώθηκε και τροφοδότησε τη φωτιά με ένα τελευταίο κούτσουρο. Τα ξύλα που είχαν καεί, επιβεβαίωναν το χρόνο που είχε περάσει. Η ώρα ήταν μία και τέταρτο. Η Λένα είπε ότι έπρεπε να τηλεφωνήσει στη μητέρα της και ήθελε από την Άρτεμη να τη βοηθήσει, λέγοντας ένα μικρό ψέμα.

Όταν τελείωσαν με το τηλεφώνημα και γύρισαν στη θέση τους, ο Socrates την ρώτησε κάπως αυστηρά, γιατί είχε ανοίξει τα μάτια της.

σελ 28

«Είμαι δεκαοκτώ χρονών και ζω με τη μητέρα μου. Ήθελα να δω την ώρα, γιατί αν είναι να καθυστερήσω πολύ να γυρίσω στο σπίτι, πρέπει να ενημερώνω. Έπρεπε να το ξέρω ότι θα κρατούσε δύο ώρες αυτή η . . . η ενημέρωση.» Ο τόνος της ήταν επικριτικός και είχε δίκιο.

Ο Socrates μαλάκωσε και της ζήτησε συγνώμη. Της είπε ότι την επόμενη μέρα θα την αποζημίωνε, εξαφανίζοντας το χνούδι και κάνοντας το πρόσωπο της λαμπερό, «για να φαίνεται η ομορφιά της.» Αυτό τον ανέβασε πολύ στα μάτια μου. Ήταν εξήντα χρόνια μεγαλύτερός της, αλλά δεν δίστασε να ζητήσει συγνώμη σαν να ήταν συνομήλικοι.

Έτσι αποκαταστάθηκε η ηρεμία και άρχισα να βομβαρδίζω τον δάσκαλο με ερωτήσεις για το έγχρωμο φως, τι ήταν και από πού ερχόταν.

Ο δάσκαλος είπε ότι όταν χαλαρώσει βαθιά μια ομάδα οραματιστών και υπάρχει μεταξύ τους μια γυναίκα Cielo desarrollada (θίελο ντεσαρογιάντα), τα ενεργειακά τους κέντρα εκπέμπουν απολύτως συγχρονισμένα με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια φωτεινή φυσαλίδα, που τους βοηθάει να ταυτίσουν τον οραματισμό τους. Αλλά δεν πρέπει να ανοίξει τα μάτια της, χωρίς να έχει ενημερωθεί τι πρέπει να κάνει όταν δει την φυσαλίδα.

«Τι πρέπει να κάνει;» τον διέκοψα.

«Νομίζω ότι δεν έχουμε χρόνο τώρα, άλλωστε η Λένα πρέπει να γυρίσει στο σπίτι της.»

Κοίταξε τη μικρή και της χαμογέλασε.

«Έτσι δεν είναι;» ρώτησε.

                 (ΙV) Cielo desarrollada

σελ 29

Η Λένα δεν ήταν κατάλληλα ντυμένη για να μετακινηθεί με δίκυκλο γεναριάτικα, σε μια απόσταση Θησείο – Άλιμος. Έτσι περάσαμε από το γραφείο μου στην Καλλιθέα όπου είχα ένα εφεδρικό μπουφάν αντιανεμικό για να μην κρυώσει. Ο χώρος την εντυπωσίασε και με ρώτησε τι ακριβώς έκανα εκεί. Άρχισα να απολογούμαι ότι πριν από μερικούς μήνες είχα μείνει άνεργος και επειδή γνώριζα αρκετά καλά να διαβάζω τις κάρτες “tarot” προσπαθούσα να μην επιβαρύνω τους γονείς μου.

«Δηλαδή είσαι μέντιουμ;» 

Τα μάτια της γυάλισαν και δεν μπορούσα να κατα-λάβω αν το χαμόγελό της ήταν ειρωνικό.

Της εξήγησα ότι είχα ξεκινήσει πριν από ένα μήνα και παράλληλα έψαχνα να βρω μια πρωινή δουλειά και όχι, δεν ήμουνα μέντιουμ αλλά οραματιστής, που είχε περάσει από τρία σεμινάρια διαλογισμού την προηγούμενη δεκαετία.

Τότε έσκασε από τα γέλια και άρχισα να σκέφτομαι ότι η συμπεριφορά της ήταν προσβλητική. Αποφάσισα να της το πω αλλά με πρόλαβε λέγοντας με κομμένη την αναπνοή από τα γέλια.

«Η . . μαμά μου . . . » και συνέχισε να γελάει. 

Τώρα είχε ξαπλώσει στον καναπέ και κρατούσε την κοιλιά της. Εκνευρίστηκα πολύ, τόσο που ευχήθηκα να μην είχε χρήματα για ταξί και να αναγκαζόταν να περπατήσει για να φτάσει στο σπίτι της, όταν θα την πέταγα έξω. Αλλά το γέλιο της ήταν μεταδοτικό και άρχισα να γελάω μαζί της.

σελ 30

«Κι’ η μαμά σου τι; » τη ρώτησα τελικά.

«Είκοσι χρόνια λέει τα χαρτιά, όχι “tarot”, την απλή “trapola”.» 

Χρησιμοποίησε την ιταλική λέξη με αστεία προφορά που μας έκανε να συνεχίσουμε να γελάμε με αναφιλητά.

Όταν συνήλθαμε με ρώτησε αν κατάλαβα τι σήμαινε γυναίκα “Cielo desarrollada” που ο Socrates την είχε χαρακτηρίσει νωρίτερα. Της είπα ότι δεν ήξερα ισπανικά. Αλλά κατά περίεργο τρόπο καταλάβαινα όλες τις ισπανικές λέξεις που είχε πει ο δάσκαλος.

«Κι’ εγώ» μου είπε, «για όσο είχα τα μάτια μου κλειστά. Αλλά αυτό το “Cielo desarrollada” δεν το κατάλαβα.»

«Νομίζω ότι cielo είναι ο ουρανός . . » άρχισα να της λέω. Τα μάτια της γυάλισαν.

«Tου ουρανού η σουσουράδα;» ρώτησε και σκάσαμε πάλι στα γέλια.
Όταν μετά από λίγο μου είπε ότι δεν ήμουν υποχρεωμένος να την πάω στο σπίτι της και μπορούσε να πάρει ταξί, ντράπηκα για τις προηγούμενες σκέψεις μου. Ξεκίνησα να της λέω τι είχα σκεφτεί και με διέκοψε γελώντας και λέγοντας ότι είχε καταλάβει τη σκέψη μου. 

Μετά σκυθρώπιασε και ένιωσα την ανησυχία της. Σκεφτόταν κάτι για τον χαρακτηρισμό της από τον δάσκαλο, σαν να ήξερε τι ήθελε να πει.

« Πάει κάπου το μυαλό σου;» τη ρώτησα. 

Με κοίταξε με βαθιά αγωνία ενώ το πρόσωπό της κοκκίνιζε. Και τότε κατάλαβα αυτό που σκεπτόταν. Για να το επιβεβαιώσω, την ρώτησα.

σελ 31

«Σε φοβίζει πάρα πολύ να είσαι γυναίκα Cielo desar-rollada;» με κοίταξε χωρίς να είναι σίγουρη και προσπάθησε να ψαρέψει.

«Εσένα;» μου αντιγύρισε την ερώτηση.

Της είπα πως ήταν λίγο παράξενο, αλλά πως δεν με φόβιζε και πως αν εκείνη φοβόταν, μπορούσε να διορθωθεί με την βοήθειά μου. Γέλασε ντροπαλά και η υποψία έγινε βεβαιότητα.

Την επόμενη στιγμή μου έσφιξε το χέρι και μου είπε ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε γιατί η «μαμά της» την περίμενε και δεν θα κοιμόταν αν δεν την άκουγε να μπαίνει στο σπίτι.

Το επόμενο πρωί κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το μάθημα του Περουβιανού μας βοήθησε να διαβάζουμε την σκέψη του συνομιλητή μας λίγο παραπάνω από το κανονικό. Και η Λένα με διάβαζε και εγώ εκείνη. Στις εντεκάμισι η μικρή μού έκανε έκπληξη. Είχαμε συμφωνήσει να συναντηθούμε κατά τις δύο το μεσημέρι και αφού περνάγαμε τέσσερις ώρες μαζί, στη συνέχεια θα πηγαίναμε στο σπίτι τής Άρτεμης όπου θα μας περίμεναν για να συνεχίσουμε το μάθημα. Της είπα ότι δεν μπορούσε να παραμείνει, γιατί ο χώρος μου ήταν ενιαίος και κανένας δεν αισθάνεται βολικά να συζητάει τα προσωπικά του, με την παρουσία μιας σουσουράδας του ουρανού.

«Η σουσουράδα είναι μαθητευόμενή σου . . . και μέλλουσα . . . επαγγελματίας!» Ο τόνος της δεν σήκωνε αντίρρηση.

Στις δώδεκα είχα το πρώτο ραντεβού στο γραφείο. Ένας κύριος γύρω στα εξήντα, που μόλις άρχισε να ανακατεύει τα χαρτιά, ήταν σαν να μου μίλαγε μία ώρα για το πρόβλημά του. Άνοιξα τις κάρτες και μου το επιβεβαίωσαν.

σελ 32

Άρχισα να του μιλάω με κλειστά μάτια για δέκα συνεχόμενα λεπτά. Η λύση στο πρόβλημά του, που είχε δημιουργήσει μόνος του στον εαυτό του, ήταν απλή. Ο άνθρωπος είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα με τις λεπτομέρειες που γνώριζα. Με ρώτησε την ηλικία μου.

Του είπα ψέματα ότι ήμουν τριάντα τεσσάρων, προσθέτοντας μια πενταετία στην αληθινή μου ηλικία. Το κακό σ’ αυτή τη δουλειά, είναι ότι για να σε εμπιστευθεί κάποιος πρέπει να είσαι πάνω από πενήντα.

«Μπορείς να με βοηθήσεις;» ρώτησε.

«Βεβαίως, όταν θα έχετε αποφασίσει να με εμπιστευτείτε και μου το ζητήσετε» του είπα ευγενικά.

«Τι θα κοστίσει;» ήταν η επόμενη ερώτηση.

Εκεί πετάχτηκε η Λένα που από την ώρα που είχαμε ξεκινήσει, προσποιούταν ότι μελετούσε το άνοιγμα των καρτών και δεν είχε βγάλει λέξη.

«Εσείς τι πιστεύετε πως αξίζει;» ρώτησε με θράσος, «μισά πριν, μισά μετά το αποτέλεσμα» πρόσθεσε.

Το ποσό που μας πρότεινε με ζάλισε, αλλά κατάφερα να συγκρατηθώ. Του έδωσα τον αριθμό τού λογαριασμού για να κάνει την κατάθεση.

Στη μία είχα το δεύτερο ραντεβού, όπου επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, με την διαφορά ότι αυτή την φορά η Λένα είχε λογοδιάρροια, γιατί επρόκειτο για μία όμορφη γυναίκα γύρω στα τριάντα και μάλλον ζήλευε.

Πάντως, έπαιζε θαυμάσια το ρόλο της σαν μαθητευόμενη. Κάθε φορά που μάντευε κάτι, με κοίταζε για να δει αν συμφωνώ, λες και θα τη βαθμολογούσα. Η ενδιαφερόμενη είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

σελ 33

«Εσείς είστε ο ένας καλύτερος από τον άλλον» είπε στο τέλος και συμφώνησε αμέσως στο ποσό που της πρότεινα, αλλά ήθελε να πληρώσει με μετρητά την Δευτέρα το πρωί. Την ώρα που έφευγε, ρώτησε αν είμαστε ζευγάρι. Και η μικρή απάντησε με την ερώτηση.

«Φαίνεται;»

«Τώρα θα υποστείς τις συνέπειες» της είπα μόλις μείναμε μόνοι μας. Αρχίσαμε να παίζουμε σαν παιδιά και να γελάμε.

Κάποια στιγμή σοβαρευτήκαμε και συζητήσαμε για την τηλεπαθητική ικανότητα που είχαμε αποκτήσει. Της είπα ότι άκουγα τη δική της φωνή να μου δίνει τις πληροφορίες που χρειαζόμουν. Εκείνη άκουγε τη δική μου φωνή. Αναρωτήθηκα αν η ικανότητα θα λειτουργούσε στον ίδιο βαθμό αν δεν ήμασταν μαζί.

«Λοιπόν είσαι τριάντα τεσσάρων  χρονών;» με ρώτησε με περιπαικτικό χαμόγελο.

«Πόσο με κάνεις;»

«Φαίνεσαι κάτω από είκοσι πέντε. Λοιπόν;»

«Θα κλείσω τα είκοσι εννιά σε δυόμισι μήνες» είπα με κάποιο φόβο.

«Κωλόγερος δηλαδή . . . και κριός . . .»

«Εσύ;» ρώτησα.

«Παρθένος.»

«Αυτό το ξέρω ουράνια σουσουράδα, το ζώδιο ρώτησα!» Με τσίμπησε στο πόδι με μανία.

Αφού φάγαμε στα Goody’s, πήγαμε στον Λουμπαρδιάρη για καφέ, μέχρι να φτάσει η ώρα για να πάμε στο 

σελ 34

σπίτι της Άρτεμης. Στη διάρκεια της ώρας του καφέ, της είπα ότι στο τέλος του ‘90 είχα παντρευτεί. Ο γάμος κράτησε μέχρι τον Οκτώβρη του ‘91, δηλαδή λιγότερο από χρόνο και σε λίγους μήνες θα έβγαινε το διαζύγιο, κατέληξα. Αυτή για να με κουρδίσει, άρχισε να μου λέει για κάποιον Σταύρο, που είχε γνωρίσει πριν από χρόνια στις διακοπές που έκανε στην Αίγινα και μετά για τον Αχιλλέα που της έφερε λουλούδια φέτος, στην αρχή της σχολικής χρονιάς.

Όταν της είπα ότι δεν έπρεπε να πάμε με άδεια χέρια στο σπίτι της Άρτεμης, συμφώνησε και πήραμε οκτώ προφιτερόλ από ένα γνωστό ζαχαροπλαστείο των Άνω Πετραλώνων, πριν ξεκινήσουμε για την επίσκεψη.

Η μικρή επέμεινε ότι έπρεπε να πάρουμε και λουλούδια, κάτι που θεώρησα περιττό, αλλά δεν της χάλασα το χατίρι. Όταν φτάσαμε, λίγο πριν πατήσω το κουδούνι, από το θλιμμένο πρόσωπο και το επικριτικό βλέμμα της, αντιλήφθηκα ότι είχα κάνει βλακεία. Η μουσίτσα με είχε πάει στο ανθοπωλείο, περιμένοντας να της χαρίσω κάποιο λουλούδι. Η ανθοδέσμη που πήραμε περιείχε διάφορα λουλούδια που διάλεγε η Λένα, αλλά σαν κάτι να νοσταλγούσε, αναστέναξε δύο φορές περνώντας από τα τριαντάφυλλα.

Όταν βγήκαμε από το ανθοπωλείο, της είπα ότι παρατήρησα την υπάλληλο να γελάει χωρίς λόγο και ότι πρέπει να είχε κάποιο πρόβλημα, εκτός αν δεν είχα δει κάτι που να εξηγούσε την παράξενη συμπεριφορά της.

«Δεν τον είδες τον γάιδαρο;» με ρώτησε.

Εκείνη τη στιγμή φορούσαμε τα κράνη και σκέφτηκα να την ρωτήσω αργότερα, για να μου πει τι μου είχε διαφύγει, επειδή υπήρχε ένας κύριος κάποιας ηλικίας μέσα στο

σελ 35

μαγαζί, αλλά φαινόταν πολύ καθωσπρέπει. Ίσως να είχε κλείσει το μάτι στην πωλήτρια, σκέφτηκα.

Όταν τα πράγματα με ζορίζουν, το μυαλό μου παίρνει στροφές. Προφασίστηκα αμέσως ότι είχα ξεχάσει το θερμοσίφωνο ανοιχτό στο γραφείο και αφού ο Giuseppe με τον δάσκαλο δεν είχαν γυρίσει ακόμη, όπως μας ενημέρωσε η Ζηνοβία που άνοιξε την πόρτα, πετάχτηκα για ένα δεκάλεπτο ώστε να το κλείσω.

Όταν γύρισα, ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο σαλόνι και η Άρτεμις είχε αρχίσει να σερβίρει το γλυκό.

«Πάνω στην ώρα. Θα σ’ αγαπήσει η πεθερά σου» είπε η Ζηνοβία.

Η Λένα είχε καθίσει στη θέση μου, αλλά μόλις μπήκα σηκώθηκε και κάθισε στο κοντό πουφ για να είμαστε και πάλι στην ίδια θέση. Δεν ήταν πλέον κατσουφιασμένη. Μου χαμογέλασε και είδα μια ανακούφιση στο πρόσωπό της. Είχα καθυστερήσει και ανησύχησε. 

                (V) Η δεύτερη συνάντηση

σελ 36

«Λοιπόν που είχαμε μείνει;» Με ρώτησε ο Socrates.

«Στην Cielo desarrollada και στο τι είναι υποχρεωμένη να κάνει όταν ανοίξει τα μάτια της και δει τη φωτεινή φυσαλίδα που βοηθάει μια ομάδα οραματιστών να ταυτίσουν τον οραματισμό τους» του απάντησα.

Ο δάσκαλος την προηγούμενη μέρα, μάς είχε παρακαλέσει να του μιλάμε στον ενικό, γιατί αυτό τον έκανε να αισθάνεται νεώτερος. Το θυμόμουν και συνέχισα, «αλλά πριν μας πεις αυτό, θα πρέπει να μας εξηγήσεις τι είναι αυτό που κάνει μια γυναίκα Cielo desarrollada ή τι είναι αυτό που δεν την κάνει».

Ο Socrates χαμογέλασε και εκείνη τη στιγμή αστραπιαία μου πέρασε η ιδέα, ότι η ιστορία που είχα ακούσει από τον Giuseppe την προηγούμενη μέρα, δεν ήταν η απολύτως σωστή. Ο Ιταλός μού είχε πει ότι ο ελληνικής καταγωγής Fernando Comino δεν ήταν φυσικός πατέρας του Socrates. Ο δάσκαλος όμως έδειχνε, τώρα που τον κοίταζα να χαμογελάει, περισσότερο Έλληνας παρά Περουβιανός. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να ρωτήσω τον ίδιο.

«Ο Fernando ήταν θείος μου, αδελφός τού πατέρα μου. Θα σου εξηγήσω όταν βρούμε χρόνο. Δεν θέλω να κρύψω κάτι. Όμως πρέπει να μάθεις να συγκεντρώνεσαι και να ελέγχεις τον νου σου κάπως καλύτερα» μου είπε.

Είχα κοκκινίσει μέχρι τα αυτιά, σαν παιδί που το τσακώνουν με το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι και ζήτησα συγνώμη τραυλίζοντας.

σελ 37

Σκέφτηκα πως είχε δίκιο και πως σαν επαγγελματίας οραματιστής, έπρεπε να έχω μεγαλύτερο έλεγχο.

«Εσύ ένας επαγγελματίας . . . » συνέχισε αδυσώπητα. «Αλήθεια, δεν μου είπατε! Πως πήγε η δουλειά σήμερα; Η Ουράνια σουσουράδα έχει κάτι να πει;» Η μικρή χαμήλωσε τα μάτια.

«Είστε όλοι ξύλα απελέκητα!» κατέληξε και έσκασε από τα γέλια.

Το πρόσωπό του είχε γίνει βυσσινί και συνέχιζε να γελάει, ενώ σκούπιζε τα μάτια του με ένα μαντήλι που έβγαλε από την τσέπη του. Μετά συνέχισε πιο ήρεμα.

«Σας ευχαριστώ πάντως γι’ αυτές τις χαρούμενες στιγμές που μου χαρίζετε. Δεν υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή απ’ αυτή για μένα.»

Παρατήρησα ότι όλοι είχαν κατεβάσει τα μάτια. Η Ζηνοβία μόνο τον κοιτούσε με θάρρος και κατάλαβα ότι αυτό το είχαν υποστεί όλοι.

«Νόμιζες πως εσείς οι δυο είστε η εξαίρεση;» ήταν η Ζηνοβία που μίλησε με βαθιά, καλοσυνάτη φωνή.

Ο Socrates είχε κλείσει τα μάτια και φαινόταν σαν να είχε αποκοιμηθεί. Έκλεισα τα μάτια και περίμενα. Ξεκίνησε σχεδόν αμέσως με βελούδινη φωνή.

«Όλοι οι μάντεις ανήκουν σε ομάδες. Αυτό γίνεται γιατί όλοι δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες. Όταν ενώνουν τις ικανότητες που έχουν, μπορούν να πετύχουν τα πάντα.

»Οι ικανότητες ενός μάντη ρυθμίζονται από το ποια περιφερειακά κέντρα ελέγχου είναι περισσότερο ανεπτυγμένα στο ενεργειακό του σώμα και είναι μόνιμα συνδεδεμένα με την κεντρική ομάδα ελέγχου.

σελ 38

»Από τη στιγμή που γεννιέται κάποιος και μέχρι να συμπληρώσει τα δέκα του χρόνια, το ενεργειακό του σώμα εξελίσσεται και αναπτύσσεται ομοιόμορφα.

»Από τα δέκα έως τα δώδεκα του χρόνια, κάποια περιφερειακά κέντρα ελέγχου αναπτύσσονται περισσότερο από τα άλλα. Αυτή η ρύθμιση επιδρά στο χαρακτήρα του και τις κλίσεις του.

»Όλοι οι άνδρες έχουν ανεπτυγμένο ένα ζεύγος κέντρων ελέγχου. Ένα στη δεξιά και ένα στην αριστερή πλευρά. Οι μάντεις όμως μετά από εκπαίδευση, έχουν ανεπτυγμένο ένα ζεύγος κέντρων ελέγχου, που όμως απέχουν εξίσου από το ουράνιο κέντρο ελέγχου.»

Ο Socrates μίλαγε και πάλι, πολύ - πολύ αργά χρησιμοποιώντας διάσπαρτες ισπανικές λέξεις και στέλνοντας πολλές ζωηρές εικόνες. Όμως οι ακριβείς θέσεις των κέντρων ελέγχου δεν φαίνονταν. Όπως κατάλαβα αργότερα, τις απέκρυπτε ηθελημένα.

«Δηλαδή έχουν ανεπτυγμένα και σε μόνιμη επικοινωνία με την κεντρική ομάδα ελέγχου, τα δύο κέντρα των ώμων ή τα δύο κέντρα των μηρών ή τα δύο κέντρα των αστραγάλων. Οποιοσδήποτε άλλος συνδυασμός θα τους έκανε επικίνδυνους για τον εαυτό τους και την ομάδα.

»Κάθε μάντης στο δρόμο του προς τη γνώση, αναπτύσσει ένα δεύτερο ζεύγος και όταν γίνεται άνθρωπος της γνώσης αναπτύσσει και τα τρία ζεύγη. Ποτέ όμως δεν παρατηρήθηκε άνδρας με ανεπτυγμένο ουρανό.

»Η τετράδα την οποία θα αναπτύξει στο δρόμο του προς τη γνώση ένας μάντης, τον κατατάσσει ανάλογα. Αυτός που έχει ανεπτυγμένα τα κέντρα ελέγχου των ώμων και των αστραγάλων που είναι προγραμματιστής του φωτός.

σελ 39 

»Αυτός που έχει ανεπτυγμένα τα κέντρα ελέγχου των ώμων και των μηρών, που είναι ο Κυρίαρχος του χρόνου. Αυτός που έχει ανεπτυγμένα τα κέντρα ελέγχου των μηρών και των αστραγάλων, που είναι ο Άρχων της υλοποίησης . . . » 

» . . . Οι πιο πολλές γυναίκες αναπτύσσουν μια τριάδα κέντρων ελέγχου. Ένα από δεξιά και δύο από αριστερά ή ένα από αριστερά και δύο από δεξιά. Αυτό είναι που τις κάνει περισσότερο ευαίσθητες και κάποιες, εντελώς ασταθείς και παράλογες. Οι γυναίκες μάντεις αναπτύσσουν μια τριάδα με συγκεκριμένο συμμετρικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να τις σώσει από τα δεσμά του χαρακτήρα τους, μέχρι την ώρα κατά την οποία κατακτούν τη γνώση, όπου αναπτύσσουν και τα έξι περιφερειακά κέντρα ελέγχου.

»Ο συμμετρικός τρόπος που οι γυναίκες μάντεις καταλήγουν στην ανεπτυγμένη τριάδα, τις κατατάσσει σε τέσσερις τύπους. Η Χαρά του φωτός, που έχει ανεπτυγμένη την τριάδα (αριστερού αστράγαλου, δεξιού ώμου, δεξιού μηρού). Η Παρατηρήτρια της εξέλιξης, που έχει ανεπτυγμένη την τριάδα (δεξιού αστράγαλου, αριστερού ώμου, αριστερού μηρού). Η Φύλακας της πύλης έχει ανεπτυγμένη την τριάδα (αριστερού μηρού, δεξιού ώμου, δεξιού αστραγάλου). Η Ελέγκτρια του χρόνου πού έχει ανεπτυγμένη την τριάδα (δεξιού μηρού, αριστερού ώμου, αριστερού αστραγάλου).

»Οι γυναίκες μάντεις (και όχι μάντισσες) είναι πολύ ισχυρότερες από τους άνδρες και προστατεύουν την ομάδα. Αλίμονο σ’ αυτόν που θα τις υποτιμήσει λόγω του φύλου τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνουν τη θηλυκότητά τους. 

σελ 40

»Αντίθετα είναι πολύ θηλυκές και ναζιάρες, παρά το μυώδες σώμα τους. Αλλά είναι πολύ επικίνδυνες και καθόλου φοβητσιάρες. Επίσης είναι απολύτως απαραίτητες για την εξέλιξη των ανδρών, τουλάχιστον μέχρι οι μάντεις να αναδιοργανώσουν το ενεργειακό σώμα τους και να αναπτύξουν την τετράδα κέντρων ελέγχου.

»Υπάρχουν όμως και δύο τύποι που συναντώνται σπάνια έως καθόλου, ανάλογα με την ημερομηνία γέννησης και την καταγωγή των ανθρώπων.

»Ο πέμπτος τύπος ανδρών που είναι αρκετά σπάνιος. Αυτοί οι άνδρες έχουν την κεντρική ομάδα ελέγχου ιδιαίτερα κινητική προς τα πάνω ώστε να ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με το κέντρο ελέγχου του ουρανού. Αυτός ο τύπος φτάνει γρήγορα στην ανάπτυξη της τετράδας κέντρων ελέγχου. Τότε η κεντρική ομάδα ελέγχου ισορροπεί.

»Επίσης υπάρχει ο πέμπτος τύπος γυναικών που συναντάται ακόμη πιο σπάνια. Οι γυναίκα μάντις που έχει ανεπτυγμένα μόνο τα δύο κέντρα ελέγχου των μηρών, αλλά δημιουργεί τριάδα αναπτύσσοντας το ουράνιο κέντρο ελέγχου, που είναι η Cielo desarrollada ή Ανεπτυγμένος ουρανός ή Γαλάζια. Αυτές οι γυναίκες δεν χρειάζονται πολλή εκπαίδευση γιατί έχουν γεννηθεί με συμμετρική ανάπτυξη. Έχουν την ικανότητα να οδηγήσουν την ομάδα σε μεγάλα επιτεύγματα. Επίσης μπορούν να βοηθήσουν πολύ τους μάντεις να τελειοποιηθούν και να γίνουν άνθρωποι της γνώσης.»

Σ’ αυτό το σημείο ο Περουβιανός έκανε μία μεγάλη παύση. Μπορούσα να υπολογίζω το χρόνο με ακρίβεια, γιατί χρησιμοποιούσα πάνω από τρία χρόνια, μια τεχνική για να μπορώ να ξυπνάω την ώρα που ήθελα χωρίς ξυπνητήρι και να μένω ακριβώς την ώρα που ήθελα διαλογιζόμενος, με τα μάτια μου κλειστά.

σελ 41

Στη χθεσινή συνεδρία ο ρυθμός ήταν πιο αργός, περίπου μια πρόταση ανά πεντάλεπτο. Αυτό που μας είχε βοηθήσει να μην κοιμηθούμε, ήταν οι πολλές εικόνες που ακολουθούσαν και επιβεβαίωναν τα λεγόμενά του. Στην σημερινή συνεδρία ο ρυθμός ήταν πιο γρήγορος. Περίπου μια πρόταση ανά δύο ή τρία λεπτά.

Υπολόγιζα ότι ήμασταν ακίνητοι περίπου δύο ώρες. Μάλλον το μάθημα είχε τελειώσει. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά στάθηκε αδύνατο. Δεν αισθανόμουν καθόλου το σώμα μου. Αν έμενα έτσι, χωρίς να κάνω τίποτε θα με έπαιρνε ο ύπνος.

Αποφάσισα να κάνω έναν οραματισμό για μία τριαντάχρονη, που ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει την οικογένειά του για μια αλλοδαπή. Είχα αναλάβει αυτό το πρόβλημα πριν από δύο μήνες. Ο οραματισμός ήταν πολύ καθαρός και όταν τελείωσα είχα την βεβαιότητα ότι δεν θα χρειαζόταν τίποτε άλλο.

Πρέπει να είχε περάσει ένα τέταρτο της ώρας από τη στιγμή που ο δάσκαλος είχε σταματήσει να μιλάει και να στέλνει εικόνες. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά για άλλη μια φορά στάθηκε αδύνατο.

Τότε σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω την τεχνική τής επιστροφής στην εγρήγορση. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα.

Αυτή η τεχνική για να λειτουργήσει εφαρμόζεται αμέσως μόλις κλείσουμε τα μάτια, πριν από οποιαδήποτε άλλη τεχνική. Υπολόγιζα ότι η ώρα θα ήταν εννέα και τέταρτο, αλλά δεν ήμουν απολύτως σίγουρος. Αν ρύθμιζα λοιπόν το νοερό μου ρολόι να με ξυπνήσει στις εννέα και είκοσι, αλλά την ώρα που θα το έκανα, η χρονική στιγμή εννέα και είκοσι ήταν ήδη παρελθόν, τι θα συνέβαινε;

σελ 42

Για να ξυπνήσω σε παρελθούσα χρονική στιγμή, έπρεπε να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο!

Με την τελευταία σκέψη ξαναείδα όλα εκείνα που είχα δει στη διάρκεια του χθεσινού μαθήματος, τα πέντε λεπτά που ακολούθησαν τα λόγια του Socrates, «η βαρύτητα και ο χρόνος διατηρούν και ανανεώνουν την ύλη του σύμπαντος.» Εκείνη τη στιγμή, γεννήθηκε στο μυαλό μου μια θεωρία για τα ταξίδια στο χρόνο και πως θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με διαλογισμό. Είδα ποια κέντρα ελέγχου και με ποια σειρά έπρεπε να διεγερθούν. Ο τρόπος που σκέφτηκα να τα διεγείρω για να πετύχω κάτι τέτοιο, γέννησε στα επόμενα δευτερόλεπτα τη μέθοδο Crystal Rays. Αυτή είναι η τεχνική που μέχρι σήμερα διδάσκει η μέθοδος, τη μεταφορά στο χρόνο, κάτι που αποδεικνύει ότι για να ανακαλύψεις, πρέπει να στριμωχτείς.

Σκέφτηκα βέβαια, ότι άλλο έψαχνα και άλλο βρήκα. Αρκετά συνηθισμένο. Το ζητούμενο εκείνη τη στιγμή, ήταν να βρω ένα τρόπο να ανοίξω τα μάτια και να σηκωθώ. Την επόμενη στιγμή, σκέφτηκα ότι τις σκέψεις μου τις έβλεπαν, όλοι μέσα στο δωμάτιο, εκτός κι αν είχαν αποκοιμηθεί.

«Κανένας δεν έχει αποκοιμηθεί!» μίλησε στο μυαλό μου η Άρτεμις.

Αμέσως μετά μίλησε στο μυαλό μου ο Giuseppe, λέγοντάς μου, ότι ήμουν ο μόνος που προσπαθούσε να σκεφτεί ένα τρόπο για να λήξει η συνεδρία. Είπε ότι μου είχε εμπιστοσύνη και έπρεπε να προσπαθήσω χωρίς να χάνομαι σε άλλες σκέψεις.

«Επομένως συγκεντρώσου!» Αυτός ήταν ο Socrates.

σελ 43

Αμέσως μετά η Ζηνοβία.

«Σιγά, μην τα καταφέρεις! Εδώ εμείς προσπαθούμε χρόνια. Η συνεδρία τελειώνει μόνο όταν το θελήσει ο γέρο – διάβολος.»
Αναρωτήθηκα τι συνέβαινε με τη μικρή και πήρα την απάντηση αμέσως.

«Νομίζω ότι μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά φοβάμαι.»

Άρχισα να εκνευρίζομαι.

«Σε διαβεβαιώνω Λενάκι, ότι εσύ μπορείς, αλλά δεν πρέπει να τα ανοίξεις πρώτη» είπε η Ζηνοβία.

«Χρήστο, όταν τα καταφέρεις πρέπει να ακουμπήσεις έναν από εμάς ή να μιλήσεις, αλλά μάλλον το δεύτερο για λίγη ώρα θα είναι ανέφικτο.» 

Η εμπιστοσύνη του Giuseppe με συγκίνησε.

«Ευχαριστώ! Τώρα αφήστε με να βρω έναν τρόπο, γιατί θα ξημερώσουμε.»

Ήξερα ότι το κλειδί για να λήξει η συνεδρία ήταν η τεχνική της επιστροφής στην εγρήγορση. Ο Socrates κάτι σκεφτόταν πάνω σ’ αυτό το θέμα αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Κάτι με την «κυριαρχία του χρόνου».

Αμέσως μετά μου ήρθε η ιδέα μιας παραλλαγής της τεχνικής που πίστευα ότι έπρεπε να εφαρμόσω. Δημιούργησα ένα χρονόμετρο με λεπτά και δευτερόλεπτα. Το ρύθμισα στο ένα λεπτό. Μετά είπα νοερά στον εαυτό μου, «όταν μηδενίσει θα ανοίξω τα μάτια μου απόλυτα ξύπνιος και υγιής, θα μπορώ να σηκωθώ από τη θέση μου και να μιλήσω δυνατά και καθαρά.» Μετά το έβαλα σε λειτουργία.

σελ 44

Ύστερα σκέφτηκα τα τριαντάφυλλα, αλλά πολύ γενικά, προσέχοντας να μην ακουστώ από κανέναν. Εκείνη την στιγμή ανακάλυψα τον τρόπο να καλύπτω τις σκέψεις μου. Αμέσως μετά, τα μάτια μου άνοιξαν.

Σηκώθηκα από τη θέση μου, έριξα ένα κούτσουρο στο τζάκι και αποφεύγοντας να κοιτάξω τον Socrates, μίλησα δυνατά και καθαρά.

«Η συνεδρία έληξε. Στο μέτρημα του πέντε θα ανοίξετε τα μάτια σας και θα είστε απόλυτα ξύπνιοι και απόλυτα υγιείς. Ένα . . . δύο . . . τρία ελάτε έξω αργά – αργά τώρα, τέσσερα . . . πέντε. Μάτια ανοικτά, είστε απόλυτα ξύπνιοι και απόλυτα υγιείς.» Η φωνή μου ακουγόταν σαν να μίλαγα από μικρόφωνο, γεμίζοντας το δωμάτιο. Ο δάσκαλος είχε ακόμη τα μάτια του κλειστά.

Οι υπόλοιποι είχαν ανοίξει τώρα τα μάτια τους. Το δωμάτιο είχε φωτιστεί από το κούτσουρο που είχε αρπάξει και καιγόταν τώρα. Έβαλα από πάνω, ένα λίγο μεγαλύτερο και μετά γύρισα στη θέση μου. Όταν κάθισα, ο δάσκαλος άνοιξε τα μάτια του και μίλησε σαν να συνέχιζε μια συζήτηση που είχε ήδη ξεκινήσει.

«Η σκέψη σου για τα κέντρα ελέγχου που πρέπει να διεγερθούν είναι σωστή. Δεν κατάλαβα όμως ποιόν τρόπο έχεις σκεφτεί να ακολουθήσεις.»
«Είδα το έγχρωμο φως που εκπέμπουν και την εσωτερική τους δομή, αν και δεν είδα την ακριβή τους θέση» εξήγησα.

Στο μεταξύ, έριχνα με τρόπο ματιές τριγύρω για να δω αν καταλάβαιναν οι υπόλοιποι τι λέγαμε. Από τον τρόπο που μας κοίταζαν, εκτός από τη Ζηνοβία, δεν φαίνονταν να καταλαβαίνουν.

 σελ 45

Όταν κοίταξα τη Λένα, είδα ότι είχε ακόμη τα μάτια της κλειστά. Κατάλαβα αμέσως τι έκανε. Όταν κάλυψα τις σκέψεις μου, υποψιάστηκε ότι το έκανα για εκείνη και προσπαθούσε να με διαβάσει. Πρέπει κάτι να είχε πιάσει, γιατί είχα ένα άγχος να τελειώσει γρήγορα η συνεδρία και να υπάρχει χρόνος για να επανορθώσω την προηγούμενη γαϊδουριά μου.

Ο Socrates με ερευνούσε με χαμόγελο και όταν τον κοίταξα, είπε «εξελίσσεσαι γρήγορα» αλλά στο μυαλό μου άκουσα και κάτι ακόμη. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις εννιά και μισή. Στη συνέχεια φάγαμε από δύο κομμάτια σπιτική πίτσα που είχε φτιάξει η Ζηνοβία.

Ο Giuseppe έφυγε αμέσως μετά ζητώντας συγνώμη, αλλά έπρεπε να συναντήσει ένα τύπο που έφτιαχνε αλλαντικά και να κλείσει μια συμφωνία. Ο Socrates μπήκε στο μπάνιο για ένα ντους. Η Άρτεμις είχε πάει στην κουζίνα με την μικρή και ακούγονταν να γελάνε διασκεδάζοντας πάρα πολύ. Η Άρτεμις ήταν είκοσι τεσσάρων, αλλά παρασυρόταν από τη μικρή και μάλλον της άρεσε.

Είχα μείνει μόνος με τη θεία του Ιταλού. Είχα ανοίξει ελάχιστα την μπαλκονόπορτα και φύσαγα τον καπνό έξω. Εκείνη μου έλεγε για την Κέρκυρα σκαλίζοντας τη φωτιά στο τζάκι.

Η Ζηνοβία ήταν πολύ ωραία γυναίκα, σχεδόν σαν σταρ του σινεμά. Αν υποθέσουμε ότι με καλούσε στο κρεβάτι της, είναι σίγουρο πως δεν θα αντιστεκόμουν. Αλλά τα μαλλιά της κόντευαν να ασπρίσουν εντελώς. Αν τα έβαφε, θα έδειχνε αρκετά νεώτερη, ίσως κάτω από τριάντα. Της το είπα πολύ ευγενικά και με τρόπο που να μη μπορεί να παρεξηγήσει και να νομίσει ότι της την πέφτω. 

σελ 46

Η Ζηνοβία κολακεύτηκε, αλλά γέλασε κάπως υστερικά. Αμέσως μετά ήρθε κοντά μου και με ρώτησε πόσο την έκανα. Στην αρχή σκέφτηκα να την κολακέψω αλλά τελικά επειδή δεν έδειχνε για χαζή, της είπα την αλήθεια.

«Σαράντα, αλλά αν βάψεις τα μαλλιά σου θα μπορούσες να με πείσεις άνετα, ότι είσαι τριάντα.»

Είδα μια πολύ περίεργη λάμψη στα μεγάλα και αμυγδαλωτά μάτια της. Εκείνη τη στιγμή μπήκαν στο δωμάτιο η Άρτεμις με τη Λένα, φουριόζες.

«Σε ευχαριστώ πολύ» ήταν το μόνο που είπε η Ζηνοβία. Μάλλον ήταν αρκετά μεγαλύτερη.

Την επόμενη στιγμή είδα μπροστά μου τη μικρή και ήταν . . . κάπως αλλιώτικη. Όταν διαπίστωσα τι είχε αλλάξει, έμεινα άφωνος. Ο Socrates είχε κρατήσει τον λόγο του. Η μικρή είχε αψεγάδιαστο και λαμπερό πρόσωπο χωρίς μπιμπίκια και καθόλου χνούδι. Η Άρτεμις την είχε μακιγιάρει ελαφρά και ήταν πολύ όμορφη.

«Θα φύγουμε;» Με ρώτησε, ενώ καθόταν κοντά μου. Δεν το είχε πάρει επάνω της. Ευτυχώς! Έπρεπε να πω κάτι.

«Είσαι ένας άγγελος» είπα και μετά συμπλήρωσα. «Θα φύγουμε. Έχω και κάτι να σου δείξω σχετικά με αυτό που με ρώτησες πριν, αλλά μήπως πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις το δάσκαλο;»

Με κοίταξε πολύ γλυκά και άρχισα να λιώνω.

«Τον ευχαρίστησα. Άλλωστε μόλις μπήκε στο μπάνιο. Ήθελε πρώτα να δει το αποτέλεσμα.»

Σκέφτηκα ότι ο Ελληνοπερουβιανός αφού είχε κάνει το θαύμα του, αποσύρθηκε χωρίς να εμφανιστεί και να εισπράξει την επικρότηση, όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε.

σελ 47

Σηκώθηκα κρατώντας το χέρι της Λένας και την οδήγησα στην εξώπορτα.

«Μετά από σας ωραία μου δεσποινίς!» της είπα ανοίγοντας την πόρτα.

Εκείνη γέλασε αλλά ξαναγύρισε πίσω και πήρε τα μπουφάν μας, την τσάντα της και τα κράνη.

«Χωρίς μπουφάν;» ρώτησε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου.

«Τώρα έχει ανάψει» είπε η Ζηνοβία κλείνοντάς της το μάτι πονηρά.

Γελάσαμε τρανταχτά και οι τέσσερις. Καληνυχτίσαμε και βγήκαμε από την πόρτα, ενώ οι δυο κοπέλες σαν να ήταν συνεννοημένες  ακούστηκαν τραγουδιστά.

«Στο καλό!» 

(VI) Πυθαγόρειος φιλοσοφία

σελ 48

Το ασχημόπαπο που είχε γίνει κύκνος, αυτή τη φορά είχε κολλήσει επάνω μου και τα χέρια της με κρατούσαν κανονικά. Την προηγούμενη βραδιά με κρατούσε ψηλά, σχεδόν από τις μασχάλες και ήταν κάπως άβολο και μάλλον επικίνδυνο, εδικά στις στροφές.

Όταν φτάσαμε στο γραφείο και ρώτησα μήπως ήθελε να πάρει τηλέφωνο τη μητέρα της για να μην ανησυχήσει, κατάλαβα χωρίς να μου το πει ότι είχε πάρει από το σπίτι τής Άρτεμης και είχαν μιλήσει και οι δύο.

«Είδες που φοβόσουνα να είσαι . . . ουράνια σουσουράδα;»

Με κοίταξε σοβαρά με τα μεγάλα και λίγο μελαγχολικά μάτια της.

«Λες να είναι και η μαμά μου Ανεπτυγμένος ουρανός;»

Της είπα ότι μάλλον δεν ήταν κληρονομικό, αλλά αύριο μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον δάσκαλο. Μετά σηκώθηκα και της είπα να κλείσει τα μάτια, γιατί της είχα μια έκπληξη. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω παίρνοντας τα κλειδιά.

«Που πας;»

«Να φέρω την έκπληξη. Μη κρυφοκοιτάζεις!»

Άνοιξα το κιβώτιο που ήταν προσαρμοσμένο στο δίτροχο με αγωνία, μέχρι που είδα ότι τα τριαντάφυλλα ήταν φρέσκα ακόμη. Γυρίζοντας μέσα με τα λουλούδια, θαύμασα τη δουλειά που είχε γίνει στο πρόσωπό της.

σελ 49

Κράτησα τα τριαντάφυλλα μπροστά της.

«Μπορείς να τα ανοίξεις.»

Και τα άνοιξε. Έμεινε ένα λεπτό να τα μυρίζει και να με κοιτάζει σοβαρή. Ήταν φανερό ότι της άρεσε αυτό που ζούσε, αλλά παράλληλα αναρωτιόταν πώς τα είχα καταφέρει.

«Πονηρούλη!» άφησε τα λουλούδια δίπλα της και άνοιξε τα χέρια.

Όταν την ένιωσα στην αγκαλιά μου, το σώμα μου θυμήθηκε ότι είχα να αγκαλιάσω γυναίκα τέσσερις μήνες. Η Λένα όμως δεν ήταν ακόμα γυναίκα, αλλά κορίτσι και το μόνο που μου χάρισε εκείνο το βράδυ ήταν δύο φιλιά. Δεν περίμενα και κάτι παραπάνω.

Όταν τραβήχτηκα από την αγκαλιά της για να ανάψω τσιγάρο, χαμογέλασε και ξεκίνησε τη συζήτηση με κάπως βραχνή φωνή στην αρχή, που με έκανε να χαρώ.

«Για ποια σκέψη σου, σου είπε ο δάσκαλος ότι είναι σωστή και τι εννοούσες όταν είπες ότι είδες το έγχρωμο φως που εκπέμπουν τα κέντρα ελέγχου;

Ο Socrates λίγο πριν βγει από το σαλόνι είχε πει ότι μπορούσαμε να συζητάμε οτιδήποτε σε σχέση με τις έξι περιφερειακές ομάδες των εννέα σημείων εκτός από τη θέση που διατηρούν στο ενεργειακό σώμα. Αυτό έπρεπε να το ανακαλύψει ο καθένας μόνος του.

«Κάθε κέντρο ελέγχου εκπέμπει διαφορετικό έγχρωμο φως. Του αριστερού αστραγάλου εκπέμπει κόκκινο της φωτιάς, ενώ του δεξιού αστραγάλου εκπέμπει ιώδες. Του αριστερού μηρού εκπέμπει ένα έντονο πορτοκαλί, ενώ του δεξιού εκπέμπει ινδικό. Του αριστερού ώμου εκπέμπει φωτεινό κίτρινο, ενώ του δεξιού ώμου, εκπέμπει το μπλε του σκοτεινού ουρανού λίγο πριν ξημερώσει.

σελ 50

»Το κέντρο ελέγχου του ουρανού είναι άλλες φορές λευκό, άλλες φορές πράσινο, αλλά μάλλον επειδή επηρεάζεται από τα γειτονικά φώτα των κέντρων των ώμων, μπλε και κίτρινο που όταν αναμιγνύονται δίνουν την εντύπωση του πράσινου. Η κεντρική ομάδα ελέγχου εκπέμπει ένα πράσινο ηρεμίας ούτε προς το κίτρινο ούτε προς το μπλε, αλλά εντελώς ουδέτερο.»

«Και ποια σκέψη έκανες;» ρώτησε με ενδιαφέρον.

«Αφού άκουγες τι σκεφτόμουνα όπως όλοι οι  . . »

Με διέκοψε με ανυπομονησία.

«Ούτε η Άρτεμις, ούτε η Ζηνοβία, ούτε εγώ δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τη σκέψη σου, σε δύο σημεία. Το πρώτο, είχε σχέση με κάποιον που είχε εγκαταλείψει την οικογένειά του για μία ξένη και το δεύτερο, με κάποιο ταξίδι στο χρόνο. Για τον Giuseppe δεν ξέρω.»

Για τον Ιταλό ήξερα ότι δεν είχε καταλάβει, γιατί λίγο πριν φύγει με είχε ρωτήσει το ίδιο, αφού με είχε ευχαριστήσει γιατί αν δεν πήγαινε στο ραντεβού που είχε με τον αλλαντοποιό, θα έβρισκε τον μπελά του από τον πατέρα του.

«Τα εννέα σημεία ελέγχου σε κάθε κέντρο έχουν διάφορο σχήμα και όλα είναι διατεταγμένα σε σχήμα W που περιστρέφεται ένα κύκλο δεξιόστροφα και μετά ένα κύκλο αριστερόστροφα . .  »

Με διέκοψε πάλι λέγοντας ότι τα είδε.

«Θαυμάσια. Πες μου τι είδες για να δω αν είδαμε τα ίδια» είπα εκνευρισμένος.

«Στην επάνω γωνία του W το σημείο ελέγχου είναι . . . αυτό . . . με την πενταγωνική πλευρά . . »

«Δωδεκάεδρο» της είπα. Με αγριοκοίταξε με ύφος “μην κάνεις τον έξυπνο”. Γυναίκα.

σελ 51

«Στην κάτω αριστερή και στην κάτω δεξιά γωνία έχει, από ένα κύβο και μια πυραμίδα και στα δύο άκρα, από ένα . . . . πες το . . αυτό με την τριγωνική πλευρά που είναι σαν μπαλίτσα . . . »

«Εικοσάεδρο.»

Αυτή τη φορά, μου έσκασε ένα χαμόγελο πολλών υποσχέσεων και μου έκλεισε το μάτι.

«Από ένα εικοσάεδρο και ένα οκτάεδρο» συμπλήρωσε θριαμβευτικά.

«Χρώματα δεν είδες;» ρώτησα.

«Όχι αλλά είδα την ακριβή θέση των κέντρων στο ενεργειακό σώμα» κοκορεύτηκε.

«Μπράβο!»

«Ωραία πες παρακάτω! Ποια είναι η σκέψη που έκανες;»

«Αυτά τα πέντε κανονικά στερεομετρικά σχήματα είναι όλα όσα υπάρχουν και τα τέσσερα από αυτά αντιστοιχούν στα στοιχεία. Ο κύβος στη γη, η πυραμίδα στο πυρ, το εικοσάεδρο στο νερό και το οκτάεδρο στον αέρα. Το πέμπτο, δηλαδή το δωδεκάεδρο αντιστοιχεί στην πέμπτη ουσία ή Πεμπτουσία.»

Την είδα που ήθελε να με διακόψει και σταμάτησα.

«Πώς τα ξέρεις αυτά;» ρώτησε με αληθινή περιέργεια.

Όταν απορούσε, γούρλωνε τα μάτια.

«Αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Οι αντιστοιχίες αυτές διδάσκονταν στη σχολή του Πυθαγόρα, μαζί με άλλα πολλά που με οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα.»

«Ποιο συμπέρασμα; »

σελ 52

«Αν διεγείρεις συγκεκριμένα κέντρα ελέγχου, με το αντίστοιχο έγχρωμο φως που θα παράγεται από κρύσταλλα σε αυτά τα σχήματα, ώστε να επιδράσουν σε συγκεκριμένα σημεία ελέγχου μπορείς να φέρεις μία αλλαγή στο ενεργειακό σώμα, όπως το να αναπτύξεις τα κέντρα ελέγχου ή να συνδέσεις συγκεκριμένα σημεία ελέγχου, ώστε να αναγκαστούν να συνεργαστούν, με κάποιο αποτέλεσμα.»

«Ποιο αποτέλεσμα;»

«Αυτό που σκέφτηκα ήταν για ένα ταξίδι στο χρόνο, συγκεκριμένα ένα ταξίδι στο παρελθόν.»

«Όλα αυτά πως μπαίνουν σε πράξη; Θέλω να πω που θα βρεις τα κρύσταλλα αυτά και τι μηχάνημα θα χρησιμοποιήσεις;»

«Κατ’ αρχήν, όλα αυτά μπορείς να τα εφαρμόσεις οραματικά. Και δεύτερον μπορείς να παραγγείλεις κρύσταλλα σε αυτά τα πέντε στερεομετρικά σχήματα και στα οκτώ χρώματα. Και αφού τελειώσεις με τον οραματισμό, να βάλεις τα κρύσταλλα που εξυπηρετούν το σκοπό σου, να εκπέμψουν μέσα από μία ψυχοτρονική συσκευή.»

Είδα ότι ήθελε να με διακόψει. Της είπα να κάνει λίγη υπομονή για την οικονομία της συζήτησης. Θα της έκανα κάποιες ερωτήσεις και μέσα από τις απαντήσεις, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο πιο σημαντικό.

Συμφώνησε.

«Ένας μάντης περνάει περίπου δύο δεκαετίες, από ότι είπε ο δάσκαλος, εξασκώντας επίπονες τεχνικές για να αναπτύξει τα κέντρα ελέγχου και να τα βάλει να εργαστούν προς όφελός του. Είναι έτσι;»

«Σωστά.»

 σελ 53

«Όταν λοιπόν αναπτύξει το ενεργειακό του σώμα, αποκτά ψυχικές δυνάμεις που του επιτρέπουν να φτάσει στην απόλυτη γνώση.»

Την κοίταξα για να δω αν καταλάβαινε και μου έκανε νόημα να προχωρήσω.

«Δεν προτείνω να καταργήσουμε τις τεχνικές, αλλά αν βοηθούσαμε παράλληλα το ενεργειακό σώμα να αναπτυχθεί με την εφαρμογή του έγχρωμου φωτός, μήπως τελειώναμε πιο γρήγορα και με πιο ασφαλή τρόπο; Και κάτι άλλο. Μήπως άλλα προβλήματα πιο γήινα, που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που δεν θέλουν να γίνουν μάντεις, λύνονται με τέτοιες εφαρμογές;»

Το πρόσωπό της είχε φωτιστεί αλλά μου έκανε μια πολύ κρίσιμη ερώτηση. Αν τώρα ήθελα να κάνω το ταξίδι στο χρόνο, ή να αναπτύξω ένα συγκεκριμένο κέντρο, ήξερα τι από αυτά να εφαρμόσω; Η απάντηση ήταν πως είχα μια πολύ γενική ιδέα. Δυστυχώς, οτιδήποτε σκεφτόμουν επαναφέροντας τις εικόνες της γνώσης, που ο δάσκαλος μάς είχε μεταδώσει σ’ αυτές τις δύο συνεδρίες, δεν μπορούσα να το ολοκληρώσω γιατί με έπιανε ζαλάδα.

«Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις κάρτες tarot ;»
Αυτό που ρώτησε, με βοήθησε να φέρω στην επιφάνεια της συνειδητής σκέψης, όλα όσα είχα αντιληφθεί στη διάρκεια των δύο συνεδριών. Και τότε ήρθε η αρχική ιδέα. Μετά μια δεύτερη.

Έκλεισα τα μάτια και άρχισα να σκέπτομαι. Οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη με ιλιγγιώδη ταχύτητα, που ολοένα και αυξανόταν όπως η ταχύτητα στην ελεύθερη πτώση. Ήταν πραγματικά σαν ελεύθερη πτώση, αλλά μια πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. 

σελ 54

Άνοιξα τα μάτια και άρχισα να γράφω με μανία διάφορους μαθηματικούς τύπους και κάποιες εξισώσεις. Έκανα αντικατάσταση των γραμμάτων με αριθμούς και προσπαθούσα να αποδείξω κάποιες ισότητες μεταξύ χρωματικών ζευγών και τριάδων, ώστε να σιγουρευτώ ότι η θεωρία που μου είχε έρθει σαν επιφοίτηση, ήταν σωστή. Συνέχισα έτσι για πάνω από μισή ώρα, αφού πριν είχα μείνει με κλειστά μάτια για δέκα λεπτά τουλάχιστον.

Ξαφνικά μέσα στην έξαψη που με διακατείχε, κατάλαβα ότι μονολογούσα και κάποιες στιγμές έκανα έντονο διάλογο με τον εαυτό μου, σαν να ήμουν μόνος μου. Γεμάτος ντροπή γύρισα προς τη Λένα. Είχε τα μάτια κλειστά. Χωρίς να τα ανοίξει μίλησε επιτακτικά.

«Συνέχισε αυτό που κάνεις! Μη σταματήσεις!»

Συνέχισα για δέκα λεπτά ακόμα. Είχα πλέον καταλήξει. Ήταν φανερό ότι αυτό που μπέρδευε τη λύση ήταν το ουράνιο κέντρο ελέγχου. Μετά μίλησα. 

«Το έχω βρει, αλλά θα πρέπει να κάνω κάποιες ερωτήσεις στον Socrates πριν ξεκινήσω . . . .» 

Είχε ανοίξει τα μάτια της και με κοίταζε με ένα τρόπο που μου πάγωσε το αίμα. Όταν σηκώθηκε από την καρέκλα επισκέπτη του γραφείου, νόμισα ότι φαινόταν πιο ψηλή. Σηκώθηκα από την πολυθρόνα του γραφείου και διαπίστωσα ότι από δεκατρείς πόντους κοντύτερη που ήταν, είχαμε σχεδόν το ίδιο ύψος. Η όψη της ήταν πολύ άγρια. Άκουσα τον δάσκαλο να λέει: 

«Σταμάτα την τώρα!!»

Χωρίς να το σκεφτώ, έβγαλα γρήγορα την κιθάρα από τη θήκη, που ήταν πίσω από το γραφείο, καλυμμένη από ένα άλλο έπιπλο και άρχισα να παίζω και να τραγουδάω, ένα χαρούμενο rock κομμάτι που είχα εμπνευστεί από τον πρόσφατο χωρισμό μου. 

σελ 55

Όταν έφτασα στο ρεφραίν μετά από δύο λεπτά, φάνηκε να συνέρχεται. Συνέχισα με το σόλο, πέρασα σε μια γέφυρα που θύμιζε soul μουσική και τελείωσα ξαναπαίζοντας την εισαγωγή.

Της άρεσε και άρχισε να με ρωτάει τι κομμάτι ήταν αυτό, γιατί δεν θυμόταν να το έχει ξανακούσει και πως γίνεται να της έχει διαφύγει ένα τέτοιο κομμάτι. Συμπεριφερόταν σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτε.

Έβαλα την κιθάρα στη θήκη, την τοποθέτησα στη προηγούμενη θέση της και πηγαίνοντας στο ψυγείο άνοιξα δύο μπύρες ρωτώντας την αν ήθελε μπύρα ή προτιμούσε κόλα. Ήθελε κόλα. Σέρβιρα, τσούγκρισα και κατέβασα τρία ποτήρια το ένα μετά το άλλο.

«Έγινε κάτι;» ρώτησε.

«Κλείσε τα μάτια σου και θυμήσου!» είπα με φωνή υποβλητική.

Έμεινε περίπου για δύο λεπτά με κλειστά τα μάτια της, που είχαν δραστηριότητα REM σαν να έβλεπε όνειρο. Μετά σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου. Ακούμπησε τον ώμο μου και μίλησε με ήρεμη και γλυκιά φωνή, όπως η φωνή μιας μητέρας που νανουρίζει το μικρό της, ενώ παράλληλα το συμβουλεύει για να γίνει σωστός και χρήσιμος άνθρωπος.

«Καταρχήν η θεωρία σου πρέπει να είναι σωστή. Είδα πολύ περισσότερα από σένα, χωρίς να καταλαβαίνω βέβαια καθόλου τις εξισώσεις που σκεφτόσουν. Μια δύναμη μπήκε στα πέλματά μου και στάθηκα στις μύτες των ποδιών μου, γιατί κατάλαβα ότι μόνο έτσι θα ηρεμούσα την παρόρμηση που είχα . . . να σου επιτεθώ και να σε χτυπήσω. Προτείνω την επόμενη μιάμιση ώρα που θα είμαστε μαζί να κάνουμε κάτι άλλο.»

σελ 56

Την κοίταξα και σκέφτηκα κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να ηρεμήσουμε τελείως, ίσως μετά από δύο ώρες.

«Άγριο σεξ;» την πείραξα.

«Μη βιάζεσαι, θα γίνει κι αυτό. Στην ώρα του.»

Την επόμενη μία ώρα την περάσαμε αγκαλιασμένοι ή γελώντας, λέγοντας αστεία και πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Της είπα ότι ο καναπές που καθόμασταν τώρα, γινόταν και κρεβάτι και μου ζήτησε να τον ανοίξω. Έπαιζε με τη φωτιά. Όταν τον άνοιξα, μου δήλωσε ότι έπρεπε να πάρω άλλο παρόμοιο έπιπλο, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να ξαπλώσει σ’ αυτό. Και που καθόταν, ήταν πολύ. Την έπεισα να το δοκιμάσει και ορκίστηκα “όπου ήθελε”, ότι δεν είχε ξαπλώσει άλλη γυναίκα εκεί.

«Άλλωστε είναι εντελώς καινούργιος. Δεν τον βλέπεις;» κατέληξα.

«Ααα . . . γι αυτό ορκίζεσαι!»

Είχαμε ηρεμήσει και η προηγούμενη ένταση είχε ξεχαστεί. Μου πρότεινε να τα πούμε όλα αυτά στον Socrates για να μας συμβουλεύσει. Συμφώνησα ότι ο δάσκαλος ήταν υποχρεωμένος να μας απαντήσει σε αρκετές απορίες και να μας δώσει μια διέξοδο.

Βέβαια πίστευα ότι με κάποιο τρόπο μας πρόσεχε και είχε επέμβει για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Την ιδέα να τραγουδήσω, μάλλον μου τη φύτεψε ο γέρο – διάβολος, όπως τον είχε αποκαλέσει η Ζηνοβία.

Η Λένα γύρισε τη συζήτηση προς την πυθαγόρειο φιλοσοφία.

σελ 57

«Είπες ότι ο Πυθαγόρας δίδασκε τις αντιστοιχίες των πέντε κανονικών στερεομετρικών σχημάτων αλλά και άλλα πολλά που σε βοήθησαν να φτάσεις σε αυτά τα συμπεράσματα.»

«Ακριβώς» τη διαβεβαίωσα.

«Πες μου τα . . . άλλα» είπε απαιτητικά.

«Εβδομήντα δύο σημεία ελέγχου, ο αριθμός μοιρών που διαιρώντας τον κύκλο παράγει την πεντάλφα, σύμβολο του ανθρώπου. Τα οκτώ κέντρα, σύμβολο του απείρου που έχει ο Γνώστης . . »

Εκεί με διέκοψε.

«Λες ο Πυθαγόρας να είχε ανακαλύψει το ενεργειακό σώμα;»

«Αυτό είναι το ελάχιστο για τον Πυθαγόρα. Χωρίς αυτόν και το “Θεώρημα της Αρμονίας των Σφαιρών”, δεν θα υπήρχε η θεωρία της σχετικότητας» της απάντησα.

(VII) Εffettiva attuazione

σελ 58

Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή αλλά στη μία και δέκα φτάσαμε στο σπίτι της Λένας, ώστε να μπορέσουμε στις δέκα και μισή το πρωί να βρισκόμαστε στο σπίτι τής Άρτεμης, έχοντας κοιμηθεί αρκετά. Γύρισα στο γραφείο κατά τη μία και μισή και δούλεψα τις ιδέες μου για δύο ώρες κάνοντας υπολογισμούς σαν αναπλήρωση ενός άγχους και κρατώντας σημειώσεις. Μετά έπεσα ξερός.

Όταν έφτασα στο διατηρητέο σπίτι στο Θησείο, η Ζηνοβία με την Άρτεμη ετοίμαζαν το μεσημεριανό στην κουζίνα. Ο Socrates με τον Giuseppe έπιναν τον καφέ τους στο σαλόνι και κάπνιζαν πούρα. Όταν ο Περουβιανός μου πρόσφερε ένα, είδα ότι επρόκειτο για ένα πανάκριβο χειροποίητο πούρο, που μπορείς να το καπνίζεις για ολόκληρη μέρα, γιατί καίγεται πολύ αργά και σβήνει μόλις το αφήσεις.

Ο δάσκαλος είχε ξυριστεί και όπως κατάλαβα αργότερα τον είχαν υποχρεώσει η Ζηνοβία με την Άρτεμη να το κάνει, λέγοντάς του ότι δεν ήταν ωραίο θέαμα να ξύνει όλη την ώρα το λαιμό και το πηγούνι του. 

Το πρόσωπό του ήταν λίγο ερεθισμένο γιατί είχε να ξυριστεί δύο εβδομάδες. Βλέποντάς τον εκείνη τη μέρα χωρίς τα άσπρα γένια, διαπίστωσα ότι φαινόταν πενηντάρης. Το ξύρισμα τού έκοβε τριάντα δύο χρόνια. Του το είπα. Μετά άρχισα να του εξιστορώ τα χθεσινά γεγονότα. Με άκουσε με προσοχή χωρίς να με διακόψει. Τον ρώτησα αν είχε κάποια εξήγηση για την τρελή συμπεριφορά τη δική μου, αλλά περισσότερο της Λένας.

σελ 59

Η Λένα που έμπαινε  στο σπίτι εκείνη  τη  στιγμή, με τα μάτια αγουροξυπνημένα, με άκουσε και ήρθε να καθίσει στο σαλόνι.

«Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης, όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου» ξεκίνησε ο Socrates.

«Η Τρέλα αφού συστήθηκε τρεις φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

»Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: “Τι είναι το κρυφτό;” O Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία.

»Η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν όλοι μαζί.

»Υπήρχαν όμως πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν. Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει για να μην αποκαλυφθεί.»

Η Λένα τον κοίταζε με γουρλωμένα μάτια, πίνοντας καφέ. Ήθελα να τον διακόψω αλλά κατάφερα να συγκρατηθώ, περιμένοντας να καταλήξει.

«Η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει» συνέχισε ο δάσκαλος.

«“Ένα, δύο, τρία,” άρχισε η Τρέλα να μετρά. Η Τεμπελιά κρύφτηκε πρώτη. Βαριόταν, οπότε κρύφτηκε στον πρώτο δένδρο που συνάντησε.

»Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς, ενώ η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, που κατάφερε να σκαρφαλώσει στο ψηλότερο βουνό.

σελ 60

»Η  Γενναιοδωρία δεν ήξερε που να κρυφτεί. Κάθε μέρος που έβρισκε, το παραχωρούσε για να κρυφτεί κάποιος φίλος της. Έτσι κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

»Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα. Ένα καλά κρυμμένο και σκοτεινό μέρος μόνο γι’ αυτόν. Το Ψέμα κρύφτηκε στα βάθη του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος βρήκαν κρυψώνα στο ηφαίστειο, επειδή τους άρεσε να βράζουν και να καίγονται.

»Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμα κάποιο μέρος να κρυφτεί. Όλες οι κρυψώνες ήταν πιασμένες. Τελικά βρήκε έναν θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.»

Εκεί έκανε μια παύση για να ξανανάψει το πούρο του. Η Ζηνοβία που είχε ακούσει την ερώτηση που είχα κάνει στον Socrates, ανοίγοντας την εξώπορτα για να μπει η Λένα, μπαίνοντας τώρα στο σαλόνι, είπε στον Ιταλό.

«Ο θείος σου έχει λόξα!»

Σκέφτηκα ότι δεν είχα καταλάβει να έχουν κάποια συγγένεια.

«399, 400 μέτρησε η Τρέλα,  άνοιξε τα μάτια κι άρχισε να ψάχνει» συνέχισε ο Περουβιανός με μάτια που γυάλιζαν από χαρά.

«Πρώτη βρήκε την Τεμπελιά που δεν είχε κρυφτεί πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό.

»Αισθάνθηκε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη Ζήλια, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.

»Ανακάλυψε την Άνοια που δεν είχε καταλάβει το παιχνίδι, το Δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα και σιγά - σιγά τους βρήκε όλους, εκτός από τον Έρωτα.

σελ 61

»Η Τρέλα έψαξε παντού, πάνω σε κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφή βουνού, σε κάθε φαράγγι, μα τίποτα.

»Ήταν έτοιμη να τα παρατήσει. Κάθισε λοιπόν δίπλα σε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι άρχισε να τον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

»Ήταν ο Έρωτας. Τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.

»Η Τρέλα στεναχωρήθηκε πολύ. Έκλαιγε και προσπαθούσε να βρει τρόπο να επανορθώσει.

»Ήταν όμως πολύ αργά. Ο Έρωτας είχε χάσει την όραση του.

»“Άσε με να σε βοηθήσω, να γίνω οδηγός σου”, εκλιπαρούσε η Τρέλα για να εξιλεωθεί. Έτσι κι έγινε.

»Από τότε ο Έρωτας είναι τυφλός και τον συνοδεύει πάντα η Τρέλα!» κατέληξε ο Socrates κοιτάζοντας τη Λένα κι εμένα.

Η Λένα που είχε ξυπνήσει για τα καλά, του είπε ότι ήταν ωραία ιστορία και τον ευχαριστούσε που την είπε, αλλά δεν εξηγούσε τη χθεσινή παρόρμηση που είχε να μου επιτεθεί και να με χτυπήσει, ούτε πως κατάφερε να σταθεί στις μύτες των ποδιών της για δύο ολόκληρα λεπτά, χωρίς να χάσει την ισορροπία της.

«Σου πείραξε τον ουρανό σου! Όχι ότι το ήθελε, αλλά οραματιζόταν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των σημείων ελέγχου και δεν εξαιρούσε τα εννέα σημεία ελέγχου του ουρανού σου, που δεν γινόταν να μην αντιδράσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι ανεπτυγμένος!»

Με κοίταξε που τακτοποιούσα τις σημειώσεις μου, που ήταν κοντά στα είκοσι φύλλα και συνέχισε.

σελ 62

«Τώρα που θα ξεκινήσει να μιλάει γι’ αυτά, ενδέχεται να αντιδράσεις κατά τον ίδιο τρόπο.»

Γυρίζοντας σ’ εμένα συμπλήρωσε «θα μου εξηγήσεις τι έχεις βρει και θα δούμε αν έχει effettiva attuazione.»

«Πραγματική εφαρμογή» μετέφρασε η Ζηνοβία.

«Αποτελεσματική εφαρμογή» την βοήθησε ο Giuseppe. Ο δάσκαλος έδειξε ότι συμφωνούσε με τον Ιταλό και συνέχισε κοιτάζοντας εμένα στα μάτια.

«Κανένα σύστημα δεν επεμβαίνει στο ουράνιο κέντρο ελέγχου απευθείας αλλά μόνο διαμέσου της κεντρικής ομάδας ελέγχου, που το επηρεάζει ως ένα βαθμό γιατί πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ύπνου αυτά ταυτίζονται.»

Εκεί τον διέκοψα γρήγορα.

«Κατεβαίνει το ουράνιο κέντρο ή ανεβαίνει η κεντρική ομάδα ελέγχου;» ρώτησα.

«Ούτε το ουράνιο, ούτε κανένα άλλο περιφερειακό κέντρο δεν μετακινείται. Μόνο η κεντρική ομάδα ελέγχου μπορεί να μετακινηθεί. Η κεντρική ομάδα ελέγχου των εννέα σημείων, κατευθύνει την προσοχή μας και είναι υπεύθυνη για το ποσοστό της πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε.

»Όταν σκέπτεσαι κάνοντας αφηρημένους μαθηματικούς υπολογισμούς ή γενικά όταν σκέφτεσαι επιστημονικά, η κεντρική ομάδα ελέγχου ταυτίζεται με το κέντρο του δεξιού ώμου, ενώ αντίθετα αν δημιουργείς ως καλλιτέχνης, ιδιαίτερα αν είσαι μουσικός, ταυτίζεται με το κέντρο του αριστερού ώμου.»

Διέκοψε για λίγο ανάβοντας πάλι το πούρο του και συνέχισε να εξηγεί.

σελ 63

«Όταν ποθείς ερωτικά ή είσαι έτοιμος να κάνεις έρωτα, ταυτίζεται με το κέντρο του αριστερού αστράγαλου, ενώ αν ασχοληθείς με τον αποκρυφισμό, θα ταυτισθεί με το κέντρο του δεξιού αστραγάλου.

»Με τα κέντρα των μηρών σπάνια ταυτίζεται, αλλά σε κάποιον που είναι καλοσυνάτος άνθρωπος, πιστεύει στον Χριστό και είναι θρησκευόμενος, κάποιες φορές ταυτίζεται με το κέντρο του αριστερού μηρού.

»Για να ταυτιστεί με το κέντρο του δεξιού μηρού, πρέπει κάποιος να είναι αθλητής και να φτάνει στα όρια του καθημερινά, προκειμένου να αυξήσει τις επιδόσεις του» κατέληξε. Μετά με παρότρυνε να ξεκινήσω, δείχνοντας τις σημειώσεις που κρατούσα.

Άρχισα να του εξηγώ τι ακριβώς είχα σκεφτεί να χρησιμοποιήσω, ώστε να επέμβω στο ενεργειακό σώμα και όλοι με παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον.

Όταν φτάσαμε στους υπολογισμούς η Άρτεμις που καταλάβαινε απόλυτα, έκανε καίριες ερωτήσεις που με βοήθησαν να δώσω καλύτερες εξηγήσεις. Βέβαια τώρα, μετά από αυτά που είχε αποκαλύψει ο Socrates για το ουράνιο κέντρο, έκανα τους υπολογισμούς με επτά χρώματα και πέντε ήδη κρυστάλλων.

Η Ζηνοβία άρχισε να χασμουριέται και όταν χασμουρήθηκα, γιατί είναι κολλητικό όπως λέγεται, πήγε στην κουζίνα για να μας αφήσει να συνεχίσουμε.

Όταν τελείωσα με ένα θεώρημα που αποδείκνυε τις ίσες αποστάσεις μεταξύ των χρωμάτων, είδα με την άκρη του ματιού μου τη Λένα που επέστρεφε από την κουζίνα με  ένα ποτήρι νερό που είχε  ζητήσει ο δάσκαλος, να καμαρώνει που

 σελ 64

είχα καταφέρει να έχω την προσοχή του Socrates, που ήταν σοβαρός και αμίλητος και συμφωνούσε με το καταφατικό κούνημα του κεφαλιού για να μη με διακόψει.

Μετά αφού τον περιμέναμε να μιλήσει και να πει τη γνώμη του, ο Ιταλός δεν άντεξε και τον ρώτησε.

«Λοιπόν;»

Ήταν φανερό ότι σκεφτόταν έντονα. Πέρασε αρκετή ώρα. Κάποτε μίλησε. Άρχισε να ανακεφαλαιώνει όλα όσα του είχα εξηγήσει. Μπορώ να πω, ότι με το τρόπο που ταξινομούσε όλη τη θεωρία, θα μπορούσε να την καταλάβει οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από το επίπεδο των γνώσεών του.

Θαύμασα την καθαρότητα που είχαν οι σκέψεις του. Τελικά από αυτά που έλεγε, εμπέδωσα τη θεωρία με απόλυτη διαύγεια, αλλά άρχισα να ανησυχώ ότι κάτι δεν κόλλαγε, κάτι δεν ήταν σωστό. Τελειώνοντας την ανακεφαλαίωση, με άφησε εμβρόντητο.

«Θα χρησιμοποιήσεις λοιπόν τριάντα πέντε κρύσταλλα, στα πέντε σχήματα, δωδεκάεδρο, κύβο, πυραμίδα, εικοσάεδρο και οκτάεδρο, το κάθε σχήμα σε επτά διαφορετικά χρώματα. Αλλά όπως είναι συγκεκριμένα τα σχήματα, πρέπει να είναι και τα χρώματα συγκεκριμένα. Αυτό θα το βρεις, εκτελώντας τις τεχνικές της υπεροχής του φωτός, το ερχόμενο καλοκαίρι στην Κρήτη.»

Η Άρτεμις και εγώ χαμογελούσαμε γεμάτοι προσμονή να καταλήξει. Και κατέληξε γελώντας.

«Αλλά αν για κάθε εφαρμογή χρησιμοποιήσεις πέντε κρύσταλλα, ένα για τον αιθέρα ή Πεμπτουσία και τα άλλα τέσσερα για τα τέσσερα στοιχεία αντίστοιχα, θα κάνεις μια τρύπα στο νερό!!»

σελ 65

Διαμαρτυρήθηκα έντονα, προσπάθησα να τον πείσω με τη συνδρομή της Άρτεμης, που είχε πειστεί περισσότερο από εμένα.

Ο Socrates όμως επέμενε λέγοντας και ξαναλέγοντας «μια τρύπα στο νερό!» Όταν ηρεμήσαμε, εξήγησε.

«Σε κάθε κέντρο έχουμε εννέα σημεία ένα δωδεκάεδρο και από δύο σε κάθε άλλο σχήμα. Αυτό τι σημαίνει ρε μπουμπούνες και οι δύο;»

Του είπα ότι κατάλαβα τι εννοούσε. Σε κάθε εφαρμογή, θα έπρεπε να δημιουργούμε ακτίνες με δύο κρύσταλλα για τον αιθέρα και για κάθε στοιχείο, συνολικά δέκα κρύσταλλα.

«Ακριβώς!» είπε με έμφαση και συνέχισε. 

«Όμως αν κάνεις τη βλακεία και δεν είναι αρμονικές όλες οι ακτίνες μεταξύ τους, θα κάνεις συνεχόμενες τρύπες στο νερό. Μπορείς να εφαρμόσεις τα πρώτα πέντε κρύσταλλα μαντεύοντας με τον τρόπο που σκέφτηκες και να μαντέψεις και το δεύτερο του αιθέρα.

»Τα υπόλοιπα τέσσερα πρέπει να τα υπολογίσεις για να επιδράσουν έχοντας αρμονική αντιστοιχία, οι στοιχειακές ακτίνες με την αιθέρια ακτίνα.»

Όταν τον ρώτησα πώς έπρεπε να γίνει ο υπολογισμός αυτός, μου έδειξε κάποιες εξισώσεις στις σημειώσεις μου, που έδειχναν τις αποστάσεις των χρωμάτων και τις ισότητες των ζευγών.

«Χρησιμοποιώντας αυτά. Αλλά μη βιαστείς να καταλήξεις πριν ολοκληρώσεις την εκπαίδευσή σου στην υπεροχή του φωτός, τον Ιούλιο που θα έρθει. Μετά θα μπορείς να προχωρήσεις με βεβαιότητα και . . . »

σελ 66

«Ώρα για φαγητό» τον διέκοψε η Ζηνοβία με μια επιτακτική χειρονομία.

Περάσαμε στην τραπεζαρία όπου ήταν ήδη σερβιρισμένο το παστίτσιο, σαγανάκι τυρί διακοσμημένο με καρότο και δύο διαφορετικές σαλάτες που είχαν ετοιμάσει οι δύο μεγαλύτερες. Το κρασί το είχε φέρει η μικρή, λέγοντας ότι το είχαμε διαλέξει μαζί το προηγούμενο βράδυ.

Κάθε φορά που έπινε ο Socrates αναφωνούσε «εξαιρετική επιλογή!» κλείνοντάς μου το μάτι.

Γυρίζοντας στο σαλόνι συζητήσαμε για τη μόλυνση του περιβάλλοντος και για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Ο Giuseppe γνώριζε πολλά για αυτά τα θέματα και έτσι έγινε αυτός το επίκεντρο. Χάρηκα, γιατί είχα καταλάβει ότι είχε πειραχτεί λίγο πριν, που δεν μπορούσε να ακολουθήσει στη συζήτηση που κάναμε με τον δάσκαλο η Άρτεμις κι εγώ.

Στις πέντε το απόγευμα ο Socrates με τη Ζηνοβία και τον Giuseppe έφυγαν για να επισκεφθούν κάποιους συγγενείς της Ζηνοβίας. Η Λένα ανέλαβε τα πιάτα παρά τις αντιρρήσεις της Άρτεμης. Της είπε να καθίσει μαζί μου στο σαλόνι και να ξεκουραστεί.

Αφού μιλήσαμε λίγο για τα κρύσταλλα, βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα την Άρτεμη από πού τον είχε θείο ο Giuseppe τον Socrates.

«Η γυναίκα του Σωκράτη είναι πρώτη εξαδέλφη τής μητέρας του.»

«Και η γυναίκα του;» ρώτησα.

Φάνηκε να μπερδεύεται.

«Τι εννοείς;»

Την κοίταζα χωρίς να καταλαβαίνω.

σελ 67

«Είναι ζωντανή;» ρώτησα πάλι.

Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο σαλόνι η Λένα και κάθισε στο μπράτσο της πολυθρόνας που καθόμουν.

«Σου φαίνεται για βαμπίρ;» Η φιλόλογος είχε αρχίσει να γελάει. «Στα μαθηματικά είσαι ξυράφι αλλά στα υπόλοιπα είσαι μπουμπούνας!» συμπλήρωσε.

«Αυτή είναι η γοητεία του» είπε συμφωνώντας η Λένα και με αγκάλιασε όλο νάζι.

Σηκώθηκα απότομα από τη θέση μου κατακόκκινος και ρώτησα με παραπονεμένη φωνή.

«Ρε κορίτσια, συνεννοηθήκατε να με τρελάνετε;»

Η Άρτεμις με λυπήθηκε και με διαφώτισε. «Η γυναίκα του Σωκράτη είναι η Ζηνοβία» μου είπε.

«Μα δεν είναι λίγο μεγάλος γι αυτήν;» ρώτησα χωρίς να το σκεφτώ. «Βέβαια είναι καλοστεκούμενος αλλά δεν παύει να είναι ογδόντα δύο χρονών. Θα μπορούσε να είναι κόρη του.»

«Η αλήθεια είναι ότι έχεις δίκιο . . . » είπε η Άρτεμις.

«Του στραβού το δίκιο!» είπε η Λένα και με φίλησε πολύ θερμά. Μετά άρχισε να μου τσιμπάει τα μάγουλα και να μου δαγκώνει τα αυτιά. Είναι πολύ πειραχτήρι, σκέφτηκα και κάθισα πάλι στην πολυθρόνα για να γλιτώσω.

Η Άρτεμις ρώτησε τη Λένα. «Να του πω;»

«Πες του, πες του. Έκατσε τώρα!!»

«Ο Σωκράτης είναι πέντε χρόνια πιο μεγάλος από τη Ζηνοβία. Ογδόντα δύο αυτός, εβδομήντα επτά αυτή.»

Έπαθα σοκ. Ευτυχώς που καθόμουνα. Η Λένα, μου είπε ότι της είχε ζητήσει ταυτότητα για να την πιστέψει και η Ζηνοβία της είχε δείξει το διαβατήριό της.

σελ 68

Η Άρτεμις βγήκε από το σαλόνι και επιστρέφοντας έφερε το διαβατήριο. Παρατήρησα ότι το επώνυμο ήταν ιταλικό.

«Είναι το επώνυμο του Σωκράτη. Θα σου εξηγήσει αύριο που θα έρθει στο γραφείο σου ο Giuseppe. Έχετε αφήσει μια συζήτηση στη μέση από προχθές» είπε η φιλόλογος.